Zomer 2023

Gerrit

Het zit wel eens mee en het zit wel eens tegen.

Er moeten een paar hydraulische kabels in de mastvoet vervangen worden, omdat de buitenmantel is verpulverd.  Als het goed is gaat dat vanavond gebeuren.

Helaas zag de onderlijkstrekker er ook niet goed uit en knapte in de giek bij controle.

Opnieuw een oog splitsen had geen zin meer.

Gelukkig kon Visser ons gelijk helpen anders konden we niet weg.

Na veel gepeuter en met behulp van een trekveer was de klus uiteindelijk snel geklaard.

Hilco doet een laatste check en stelt de gennakerboom af voor gebruik.

Pietertje 2 wordt goed bevonden en we kunnen bijna weg.

Gerrit, onze Grevelingenmeeuw, zit vandaag niet echt rustig met al dat gedoe aan boord en staat permanent in de opstijgstand.

Wij zijn er klaar voor !

Het was de dag voor vertrek.

Dag prachtige Zeelandbrug.

8.45. Daar gaan we.  Amper wind, super weer en de hydraulische kabels zijn vervangen.

Mooi op het water !

We kunnen zowaar nog een uurtje zeilen en voor we het weten zijn we gesluisd bij Bruinisse.

We zijn in vakantiestemming, ook al moeten we grotendeels op de motor naar de Zeelandbrug.

Om 13.30 zijn we  afgemeerd in Zierikzee en begint het te regenen.

We doen de laatste boodschappen en kijken uit naar morgen.

Het was een relaxte dag.

Dit lijkt toch verdacht veel op vakantie.

Om 9.30 varen we weg uit Zierikzee.

Kalm weer, lekker warm en wat heiig op de Oosterschelde.

We kunnen pas om 11.00 uur qua  masthoogte door de Roompotsluis, maar dat is toch nog zo'n 9 mijl varen.

Keurig op tijd arriveren we, de sluisdeuren gaan open en we meren af.

Achter ons horen we een klap en er blijkt een zeiljacht vol met de mast tegen de brug te zijn gevaren.

Hun mast is minstens een meter hoger, dus ze hebben absoluut niet gecheckt met welke waterstand ze geschut zouden kunnen worden.

Achteruit varend en weer aan de sluismuur komen de telefoons tevoorschijn.

Ze moeten tot 2 voor 12 (echt waar) wachten, dus liggen nog wel even knarsetandend in de sluis.

Of ze schade hebben aan de mast of het voorstag kunnen we niet zien.

Kalm varen we naar buiten, waar de zee ineens potdicht zit van de mist.

Nooit fijn, dus we letten goed op.

Gelukkig klaart het na een half uur op en genieten we van de zee, rollen een zeiltje uit en deinen richting Belgische kust.

Als we praktisch geen voortgang meer hebben doeken we de zeilen op, het was het proberen waard !

Om 16.20 liggen we afgemeerd in een prima box in Blankenberge en verwelkomt Wim, de havenmeester, Hilco  met " aha, daar is de verloren zoon weer ".

Hij wenst ons een goei aperitief en een zeer schone zonsondergang.

Waar wordt je nog zo hartelijk verwelkomt ?

Een lekker vispotje gemaakt en gezellig een glaasje gedronken aan boord bij Carla en Jaap, die we kennen van de Hallberg Rassy Connection.

Leuke verhalen over en weer en alhoewel gezelligheid geen tijd kent,  is het ineens bijna middernacht en tijd voor de kooi.

Het was een dag met een mooie Belgische begroeting.

Echt zwaar, dat bootleven.

Vandaag een pauzedag.

Er staat een frisse wind als we wakker worden, maar met de zon erbij is het een heerlijke dag onder een strak blauwe lucht geworden.

Pietertje 2 voelt vanouds vertrouwd en we genieten van het bootleven.

De biografie van Walter Isaacson over het leven van Leonardo da Vinci lag nog steeds thuis op de plank en is prachtig.

Geweldig om te lezen hoe wetenschap, nieuwsgierigheid, passie en vaardigheid, de genialiteit van een van de beroemdste kunstenaars uit onze geschiedenis hebben gevoed.  Wat een zoektocht !

Zo kom je een pauzedag prima door !

Morgen staat er wat minder wind en gaan we verder, ondanks dat de wind tegen staat.

Het was een dag met Leonardo da VInci. 

Zonsondergang in Duinkerken.

Dat wordt puffen vandaag,  bij het opstaan is het al  21 graden.

Stralend zonnig en met heel weinig wind wind varen we weg om 9.00 uur.

Na een uur zetten we de bimini op.

Te warm en niet gezond met je hoofd in de zon, ook al draag je een petje en smeer je factor 30 of meer.

Even na 10.00 uur zien  we Oostende liggen en ook Nieuwpoort komt voorbij.

Weinig te melden, het is rustig op zee en de provider pingt ons om 13.15 welkom in La Douce France.

Het is inmiddels echt heel warm en alle stranden liggen bomvol

Eenmaal afgemeerd aan de passantensteiger in Duinkerken gaan we toch maar voor een box.

Morgen blijven we hier, want er staat minstens BF 4; dat wordt een uur of 8 hakken tegen de wind in, daar hebben we geen zin in.

De dag vliegt om en tegen de avond trekt de wind bij vlagen flink aan.

De paella uit Blankenberge is er niet minder lekker om en wat afkoeling is best fijn.

Na een prachtige zonsondergang wordt het echt fris en sluiten we de luiken.

Het was een dag met factor 30.

De mooie brug van de haven naar het strand van Duinkerken.

Het is aardig opgefrist en op zee staat BF 4-5.

Goed besluit om te blijven.

De Carrefour is zo'n 15 minuten lopen, dus dat wordt sjouwen straks.

We lopen naar het centrum door een deel van Duinkerken, waar we nog nooit zijn geweest.

Wat bouwen ze hier veel en goed.

De diversiteit in architectuur is bijzonder, eigentijds en zonder dat het een spektakel is voor het oog. Chapeau !

Compleet nieuwe wijken zijn en worden nog gerealiseerd.

Van een stikstofcrisis in de bouwsector hebben ze hier blijkbaar geen last.

Via de bakker waar we een lekker broodje scoren vinden we de Carrefour en gaan in ieder geval met voldoende flessen water op weg naar de volgende bestemming.

Er staat de hele dag een behoorlijke wind, maar de voorspellingen kloppen dat deze in de loop van de avond gaat liggen.

Nog even nadenken hoe laat we morgen vertrekken, dat we wind tegen hebben is zeker.

Het was een dag met mooie architectuur.

Onmoeting op zee met Carla en Jeroen.

Jawel, de wind is grotendeels gaan liggen.

Ons eerste plan om pas tussen 11.00 en 12.00 te vertrekken laten we vallen.

De wind staat sowieso tegen en de stroom gaat pas meelopen vanaf Calais, maar... het is prima weer om te vertrekken en we hebben de motor niet voor niets !

We lossen de  trossen om 9.50 en varen naar buiten.

Wat een enorm industriegebied heeft Duinkerken toch.

Veel staal- en ijzerindustrie en ook een flink aantal raffinaderijen,

Duinkerken is qua grootte de derde haven van Frankrijk, na Marseille en Le Havre.

Van het oorspronkelijke duingebied is nog maar 28 hectare over; dat moet er vroeger hier toch heel anders hebben uitgezien

Het duurt bijna anderhalf uur voordat we het industriegebied zijn gepasseerd.

Gelukkig hebben we deze keer amper stank gehad, maar een gezonde woonomgeving lijkt hier onmogelijk. 

Om 13.20 zijn we Calais gepasseerd,  zonder last te hebben van de paar ferries die we tegenkomen.
De stroom begint plotseling flink mee te lopen en we schieten dus lekker op.

Het is helder weer en we zien Dover aan de overkant liggen.

Best veel zon en een blauwe lucht vandaag, daar hadden we niet op gerekend.

En dan.. een ontmoeting op zee.

Hilco spot op de plotter ineens het schip van vrienden uit den Osse, die op de terugweg zijn van Engeland

Ik stuur een berichtje dat we op ramkoers liggen en we varen dicht langs elkaar om even gedag te zeggen.

Wat leuk om ze tegen te komen, de verhalen komen later ! 

0m 14.15 zijn we Cap Griz Nez voorbij en staat er een hele vette BF 4.  Tijd om Boulogne aan te lopen.

Om 15.30 zijn we afgemeerd.

Het is lekker warm en zonnig en van de wind hebben we hier in de haven geen last.

Straks lekker buiten eten in de kuip; de voorraad in het koelkastje is ruim voldoende.

Het was een dag met Carla en Jeroen.

My silent sea is full of sound . 30 x 30 cm

Het oogt niet echt fijn buiten, donkere wolken, mistig en de meeuwen krijsen alsof ze vermoord worden.

Het is opvallend hoe veel meer meeuwen hier zijn, dan bijvoorbeeld op de Grevelingen.

Blijkbaar heeft de vogelgriep hier niet zo erg als bij ons huisgehouden.

Maar, we gaan ! 

Om 8.30 zijn we op zee en valt er een spatje regen,

Een uur later is gelukkig het zicht wat beter, maar blijven de donkere wolken boven de kustlijn hangen en lijken elk moment los te kunnen barsten.

Helaas word ik een beetje zeeziek en duik met een pilletje binnen op de bank.

Vanaf 14.00 uur kunnen we zowaar een paar uur zeilen en ben ik inmiddels weer aardig opgeknapt en zit gewoon weer buiten. 

Verder weinig te melden.

We vorderen prima en voor we het weten komt Dieppe in zicht. De stroom staat inmiddels tegen.

Om 17.45 uur zijn we afgemeerd en het zonnetje schijnt,

De box is prima en na het eten zitten we in de kuip tot het te fris wordt en we de luiken sluiten.

Als ik het blog bijwerk  kom ik er achter geen fotos te hebben gemaakt; het wordt dus een schilderijtje.

Het was een dag met een zeeziektepilletje.

Onze geweldige groenteboer in Dieppe.

Vandaag gaan we naar Fecamp.

Eerst hadden we Le Havre in gedachten, maar we hebben niet zo'n zin in weer een lange dag op zee.

We proberen de eerste weken, als het weer het toestaat, meestal redelijk ver te komen en daarna pas te gaan "luieren".

Benieuwd of dat gaat lukken !

We vertrekken rond 11.00 uur.  Alle tijd, het is maar 30 mijl.

Het zit wel eens tegen en het zit wel eens mee,

We komen er achter dat we beter kunnen doorzeilen omdat we - zonder eerst in Le Havre te moeten overnachten -  in een keer met hoogwater Deauville kunnen aanlopen.

Dat komt niet zo vaak voor dus dat gaan we doen.

Het is een grijze  frisse dag en een prima dag om wat langer door te varen.

De weerberichten  voor  Fecamp voorspellen bewolking en miezer, dus daar lig je dan ook niet voor de lol.

Om 10.30 weggevaren.

De bewolking boven land voorspelt niet veel goeds en er valt even een spatje regen.

We kunnen een uurtje zeilen en heel af en toe lijkt de zon door te breken, maar de regenwolken boven land zijn uiteindelijk de baas.

Op zee blijft het droog.

De zee is nog steeds bokkig.  Lager wal en  wind tegen tij, het kan bijna niet anders.

L' Etretat is niet te zien wegens de mistachtige lage bewolking.

Wel jammer, het is altijd een mooie plek om langs te varen !

We vorderen goed en ondanks de flinke golven ben ik niet zeeziek.

Ik hoop dat het gisteren de eerste en laatste keer van deze vakantie is geweest.

Net voor Le Havre breekt de zon door en ziet de wereld er een stuk vriendelijker uit.

Hilco stuurt Pietertje 2 behoedzaam door het smalle kanaaltje van Deauville naar de sluis

Weinig diepgang hier en flinke golven achterop. Het gaat goed en de sluis staat, zoals verwacht, al open. 

We moeten even wachten voor de brug draait en varen opgelucht naar binnen.

Tot onze grote schrik is de complete passantensteiger bezet en lijkt er niets vrij.

43 snelle raceboten (Pogo Foilers) zeilen blijkbaar een wedstrijd en liggen 4 rijen dik afgemeerd.

Daar hadden we even niet op gerekend.

Er zijn enkele lege boxen, waarvan we niet weten of we daar mogen liggen, maar we meren toch om 20.00 in een ervan af.

Het is al laat, de brug draait vanavond voor het laatst om 22.00 uur en voor morgenochtend 8.00 uur kan er niemand  de haven meer in. 

Opgelucht zien we het 22.00 uur worden zonder dat de eigenaar van "onze" box zich meldt.

Het was een dag met een gewijzigde routeplanning

Een bomvolle passantensteiger.

Niemand klopt ons wakker als de eerste brug draait en er een heerlijk zonnetje blijkt te staan.

Het havenkantoor is om 10.00 nog niet open en we sturen even een berichtje waar we liggen.

Zolang de deur van het kantoor niet open staat is er niemand, dat is hier gebruikelijk.

Op de versmarkt scoren we twee mooie tongetjes en bij de bioboer alles voor een lekkere salade.

Bij terugkomst is het havenkantoor bemand en melden we ons.

De havenmeester hier is enorm vriendelijk.

We kunnen blijven liggen en als de raceboten zijn vertrokken  mogen we, als we dat willen, verkassen naar de passantensteiger.

Voorlopig blijven we hier wel een paar dagen.

Het is hier echt leuk, de sfeer is goed en morgen is het weer matig.

Voorlopig is het gewoon nog korte broeken weer.

Tegen de avond wordt het druk bij de raceboten aan de overkant.

De zeilers hebben inmiddels hun zeilpak aan, doen hun laatste dingen aan de zeilen en de boot en staan op het punt van vertrek, dat op 20.00 uur is bepaald.

Ze worden door een motorboot van de Deauville Yacht Club steeds met 2 boten naar zee gesleept.

Deze raceboten hebben geen motor, dus kunnen pas als ze wind vangen de zeilen hijsen en vertrekken.

Het duurt wel een paar uur voor alle boten weg zijn.

Die hebben een zware nacht voor de boeg met regen en veel wind. 

Ik ben blij dat onze trossen vast blijven !

De tong is supervers, maar de regen verjaagt ons uit de kuip halverwege de maaltijd.

Het was een dag met 43 vertrekkende zeilers.

Stormy weather in Deauville.

Het heeft de hele nacht geregend.

Arme wedstrijdzeilers, dat was niet fijn vannacht op zee.

Nadat we naar de markt zijn geweest maken we een lange wandeling langs zee.

Er staan flinke golven en we moeten nog zien dat we maandag verder kunnen.

Imposant, die wilde donkere luchten en die witte gekuifde golven.

Het is niet koud en we genieten. De meeste buien waaien gelukkig over

Verder weinig te melden, behalve dat je hier op de markt meestal cashgeld nodig hebt, dus een pinautomaat moet zien te vinden.

Ook is er nog heel veel muntgeld in omloop, dat zie je in Nederland bijna niet meer.

We komen de dag op gepaste vakantiewijze door en Hilco poetst hier en daar waar hij het niet laten kan.

Het was een stormachtige dag.

Volle bak in het pontje naar Trouville.

We staan er mee op en we gaan er mee naar bed.....de wedstrijdzeilers.

Als we wakker worden staat de brug open en worden de eerste raceboten naar binnen gesleept  en afgemeerd aan de passantensteiger.

We zijn blij dat we in onze box zijn blijven liggen, want het is een drukte van belang.

Ze zien er moe uit en hebben volgens mij zin in een douche en heel wat uren slaap.

Ze hebben 300 mijl achter de rug en zo'n 35 uur op een behoorlijk onrustige zee doorgebracht.

Wij hebben dat ook een paar keer gedaan, 300 mijl.

In ieder geval een keer vanuit Inverness in Schotland naar Hartlepool in Oost-Engeland en een keer vanuit de Roompot naar Cherbourg ... maar wij deden er heel wat langer over !

Ik moest mezelf altijd overwinnen om een paar nachten door te zeilen en het is nog steeds niet mijn favoriete bezigheid. 

Het zij zo. Hilco heeft er geen moeite mee en achteraf vond ik het eigenlijk altijd wel leuk.

Er staat een zonnetje, er drijft een wolkje en er waait nog steeds een straf windje.

Na de koffie besluiten we met het pontje naar Trouville te gaan. 

Er is markt op zondag en het is er gezellig druk. 

Hilco kan het weer niet laten en koopt zo'n enorme gebraden boerenkip voor de lunch.

Fruit, kaasjes en een salade, wat wil een mens nog meer. Nou... een kleinere kip dus !

De helft van het gevaarte gebruik ik voor een gezonde soep met courgette en venkel voor morgen, anders komt dat beest nooit op.

Gelukkig gaat de wind wat liggen en met de zon erbij is het gewoon lekker Normandisch weer en krabben wij ons achter de oren over het vervolg van onze reis.

Het was een dag met een boerenkip.

Een Normandische dag met zon en wolken.

Goedemorgen !

Zonnig, blauwe lucht, aan de frisse kant en nog wat veel wind.

Morgen is de beste optie om te vertrekken en aan het eind van de week gaat de temperatuur omhoog, dat is ook fijn.

We gaan er gewoon een lekkere Normandische dag van maken, met een paar mooie wandelingen en verder geen plannen,

Helaas start de expositie in Deauville met het werk van Pierre Soulages pas op 8 juli.

Ik ben een bewonderaar van zijn werk en we hopen op de terugweg Deauville aan te lopen om de expositie alsnog te kunnen zien.

Een bijzondere en zeer productieve kunstenaar, die 80 jaar getrouwd was met zijn vrouw Colette en 102 jaar is geworden. 

Een vol en creatief leven ... mooi !

Gewandeld, winkeltjes gekeken en een lekker ijsje gegeten.
De asperges had ik vanmorgen al geschild en ze smaken heerlijk.

Het was een voorlopig laatste dag in Deauville.

Voor anker bij Ile Tatihou in grijstinten.

Gelukkig, het ziet er kalm uit buiten.

Vandaag gaan we verder.

We hebben best lang stroom tegen, maar vertrekken rond 10.00 uur als er voldoende water in het geultje staat.

Wellicht valt het mee. Morgen is het springtij dus het stroomt nu wat harder.

Vanavond laat gaat het even flink waaien; max 28 knopen is de voorspelling en dan willen we in de buurt van de volgende bestemming zijn.

De thermoskan thee is klaar en de boterhammen zijn gesmeerd.

We gaan het zien !

Oh ja.. een berichtje in het GASTENBOEK vinden wij altijd heel leuk.

Nou zeg dat viel mee !!

Inmiddels liggen we voor anker bij Ile Tatihou en kunnen waarschijnlijk qua waterstand om 21.30 uur naar binnen.

We hebben ruim 4 uur kunnen zeilen en Pietertje 2 liep als een tierelier. Heerlijk !

Heel weinig stroom tegen gehad en bijna 4 uur zeilden we met gemiddeld 8 knopen.

Het rare was, dat rond 15.00 uur de wind van 18 knopen binnen een kwartier naar 0 ging en het ging ook nog eens miezeren.

Motor en radar aan en goed opletten, want zo nu en dan zat het potdicht van de miezerige wolken op zee. 

Het schoot lekker op en om 18.00 uur lieten we het anker bij Ile Tatihou zakken.

Onder het eten trekt de wind aan en blaast ineens 25 knopen, niet fijn.

Pietertje 2 ligt als een huis voor anker, maar ik kan het nooit laten om zo nu en dan even stiekum te kijken of het anker niet aan het krabben is.

We hebben net enorm genoten van een paar dolfijnen rond de boot. 

Wat wordt een mens daar toch blij van.

Snuivend waren ze op jacht naar vis en we konden ze bijna aanraken.

Nu is het wachten tot we naar binnen kunnen.  

Het uitzicht is mooi, in grijstinten. Wonderlijke sfeer.

Het is zowaar even droog als we het anker tegen 21.30 lichten en richting de marina varen.

Het is druk, maar na wat speurwerk vinden we een vrije box en zijn om 22.00 uur afgemeerd.

Een dag van 10  tot 10, dat voelen we wel en we zakken lekker onderuit.

Het was een dag met dolfijnen.

De vegetariers hebben het moeilijk in Saint Vaast.

Heerlijk geslapen.

Lekker warm onder een dekbed, nadat we de zomerdekens gisterenavond hebben opgeborgen.

Die komen wel weer een keer tevoorschijn deze vakantie.

Wat een bizar weer in Nederland.

Het is vast egoistisch, maar ik ben blij dat het hier redelijk rustig is gebleven.

Er staat nog een Beaufort 5, maar de zon schijnt.

We gaan naar een van de leukste kruidenierswinkels aan de kust, dat is Gosselin en doen ook de slager aan de overkant aan, die elk jaar een paar molligere roze wangen lijkt te krijgen.

Mooi om te zien hoe het vlees hier niet kant en klaar ligt te wachten, maar door de slager mooi wordt voorbereid, ontvliesd en wat er allemaal nog verder mee moet gebeuren, voordat het de tas ingaat.

Altijd een feestje bij Gosselin en een vitrine vol verrukkelijke kaasjes !

We lunchen buiten de deur en verorberen lekker in het zonnetje ons eerste pannetje moules frites.

Een wandeling, een boek en geen zin om te koken.

Het was een dag met een luie kokkin.

Luchten om bij weg te dromen in de baai van Saint Vaast.

Stralend zonnig en weinig wind.

Vandaag gaan we weer verder.

We dachten eerst in een keer naar Guernsey te zeilen, maar zien daar toch vanaf.

Waarschijnlijk halen we het net niet in een getijde en het is een flinke afstand.

Ooit hebben we dit wel gedaan, maar kenterde het tij bij de laatste 7 mijl en daar deden we toen zo'n 3 uur over.

Zo'n boei, die op je netvlies blijft staan en waar je dan maar niet voorbij komt....grrr..

Tina en Herman dank voor jullie leuke bericht en goeie reis verder !

Soms valt onthaasten niet mee, maar we beginnen het te leren.

Met 5.3 meter op de plotter kunnen we over de sill en precies om 11.00 uur is het zo ver en weg zijn we.

Het is mooi in de baai en we kunnen, eenmaal op koers, zowaar een uurtje zeilen.

De stroom werkt niet mee vandaag en de motor moet bij als de snelheid teveel terugloopt.

Zeilen doe je in Zeeland, we zeggen het vaak.

ik bind ruim voor de haven de stootwillen aan we meren om 15.30  af in een mooie box aan de buitenkant, maar die blijkt erg in de wind te liggen en het is er heel onrustig door de golfslag van de binnenlopende boten.

Even de steiger opgelopen zien we veel betere mogelijkheden en verleggen de boot, dan kunnen we in ieder geval rustig slapen vannacht.

Het is heerlijk weer als we naar het kantoor lopen om het havengeld te betalen.

Van 14 tot 30 juli zijn er geen passanten welkom lezen we, vanwege de Fastnet Race Cowes / Cherbourg. 

De haven van Cherbourg organiseert het welkom en het eindfeest van deze grootste (in aantal boten) offshore race ter wereld, aldus de president van de organisatie in Cherbourg.

Alle boxen zijn nodig voor de wedstrijdboten, kleine racers, maar ook hele grote.

Gelukkig hebben we er deze keer geen last van, maar voor veel mensen zal dit vervelend zijn, want Cherbourg als tussenstop is erg gewild en het ligt heel strategisch.   

De getijden lopen heel ongunstig  de komende dagen, dus het is puzzelen wanneer,  hoe en waar naar toe.

Het zal een paar keer flink laat aankomen worden, zo lijkt het.

Vervelend dat windfinder en windy tegenstrijdige berichten geven over hoeveel wind er de komende dagen bij de Kanaaleilanden staat.

Maar goed, daar hebben we vaker mee te maken, dus pakken we ook de gribfiles er straks nog even bij.

Er zou eens een keer geen depressie uit Ierland deze kant opkomen !

We liggen tussen Noren, Finnen, Zweden en Amerikanen, die waarschijnlijk op weg zijn naar verre en warme bestemmingen, gezien het aantal jerrycans brandstof dat sommigen aan dek hebben staan.

Er staan twee niet zelfgemaakte ovenschotels uit Saint Vaast in de oven en we eten straks lekker buiten in de kuip.

Het was een dag met een internationaal bootgezelschap.

Hoe blauw wil je het hebben.

Een strakblauwe lucht zoals je die graag ziet, maar heel weinig wind.

Om 13.30 kunnnen we ongeveer vertrekken, zodat we bij  Cap de la Hague en de Alderney Race de stroom mee hebben, anders is er geen beginnen aan.

We zien bij Guernsey wel wat we doen. 

We kunnen bij aankomst nog net niet over de sill uur vermoeden we.

Gelukkig zijn er goede wachtpontons in de baai.

We zijn lang niet op de Kanaaleilanden geweest.

Eerst 2 Corona jaren en vorig jaar kwam het er ook niet van.

Het gaat warmer worden dit weekend en we hopen dat de Ierse depressie bovenlangs gaat en we er weinig last van krijgen.

Voor niet-zeilers moet dat steeds benoemen van wind, getijden en snelheid misschien wel ergerlijk zijn, maar daar heb je als zeiler nu eenmaal dagelijks mee te maken.

Straks nog even tanken, het zal wel druk zijn bij het pompstation.

Er ligt "gelukkig" maar één zeilboot bij de pomp, maar "gelukkig" is betrekkelijk en ze blokkeren iedereen.

Ze zijn niet aan het tanken, maar het voorzeil gaat eraf, wordt keurig opgevouwen en verdwijnt naar de auto die blijkbaar op de kade staat.

Kijken niet op of om, terwijl er drie boten geruime tijd voorlangs dobberen.

Enfin, twintig minuten later stuurt de schipper z'n boot vol in z'n achteruit en komt, zonder te kijken op ons afgestormd.

Alleen doordat we hard schreeuwen kijkt hij achterom en kan ons net ontwijken... pfft.

Die moet nog wel wat stuurervaring opdoen,

Je kunt hier maar voor 120,00 euro tanken, daarna moet de vulslang weer terug in z'n behuizing en kan je de tweede poging wagen. 

Dat was even onhandig en we waren vergeten dat je via het havenkantoor en je creditcard onbeperkt kunt tanken. Even onthouden voor een volgende keer ! 

Het is prachtig weer, de lucht is blauwer dan blauw en er staat een relaxte  NO 4,  soms 3.

We zeilen heerlijk en met max 10.3 knopen zijn we Cap la Hague voorbij, zien we Alderney liggen en gedraagt de Race van Alderney zich ook voorbeeldig. 

We zeilen ruim om Guernsey en Sark heen en besluiten door te gaan naar Saint Helier.

Het is nog steeds prima bezeild en anders liggen we maar aan het ponton bij Guernsey te wachten tot we naar binnen kunnen. 

Het is prachtig om de avond in te zeilen. Er is maar één andere zeilboot in de buurt en verder niets.

Goed voor het brein.

Jersey is  een heel langerekt eiland (oppervlakte 119,5 km2) en veel groter dan Guernsey (78 km2).

Veel grote goed gemarkeerde rotspartijen in de aanloop naar de beroepshaven, die je eerst moet passeren voordat je naar de marina kunt.

We zijn blij dat we nu al over de sill kunnen, dat hadden we niet verwacht.

De havenmeester vaart ons tegemoet, zegt dat het druk is en we aan een ander schip moeten afmeren.

Zo gedaan en om 20.15 zijn we afgemeerd aan een Engels schip dat morgen richting thuishaven in Plymouth gaat. Ze vertrekken om 8.30 en vragen  of we daar rekening mee willen houden.

Wat een keurige tijd, want het is ook nog eens een uur vroeger in het VK.

We hebben het in zeehavens wel meegemaakt dat je om 4.00 uur of eerder 's nachts je bed uit moest, omdat je buren vertrekken.

Vaak verleg je de boten,  zodat de vertrekker aan de buitenkant ligt en klossen ze dan alleen over je dek om de lijnen los te maken.

Ovenschoteltje gegratineerd, plop zegt de kurk en daarna vallen we om.

Het was een heerlijke zeildag.

De vismarkt in Saint Helier.

Heerlijk geslapen. Het is licht bewolkt en broeierig warm.

We doen het kalm aan.

Op de vismarkt hebben ze superverse zeebaars en mooie Jersey oesters en de versmarkt voorziet ons van groenten en fruit.

Het is een drukte van belang in dit leuke stadje.

Jersey heeft ruim 101.000 inwoners, waarvan 30% in Saint Helier woont.

Het is een kapitaalkrachtig belastingparadijs en je mond valt open van de prijzen van sommige landhuizen hier en er rijden zeer dure auto's rond.

Maar, de bestuurders staan evengoed chagrijnig kijkend in de file en daar hebben wij nou weer geen last van.

Leuke winkels hier.

Als we in de loop van de middag richting Pietertje 2 lopen barst de regen los.

Er was wat miezer voorspeld, maar het plenst.

Het gaat volgens de buienradar nog wel even duren, dus komen we kletsnat terug aan boord.

Koud is het niet, maar de schone was die buiten hangt komt zeker niet meer droog vandaag.

Over Jersey oesters gesproken.

We hebben zelden zulke fantastisch oesters gegeten!

Alleen daar zou je al voor naar het eiland gaan !

De baars is perfect, de salade superlekker en gezond en de schipper zit met een grote grijns achter zijn bordje met een glas witte wijn.

Het was een dag met Jersey oesters.

De betonnen sill van St. Helier vanaf de buitenhaven gezien, waar +2.40 m water boven moet staan, voor we met een gerust gevoel met Pietertje 2 wegvaren.

Niet echt veel te melden.

Wel dat we vanwege de Brexit de gele vlag moeten voeren totdat we zijn ingeklaard bij de douane.

Dat houdt in dat je een formulier met vragen en alle persoonlijke informatie via de computer moet invoeren op het havenkantoor.

Vanmorgen kwam het bericht van de douane, dat we 6 maanden op Jersey mogen blijven, maar er niet mogen werken en geen recht hebben op uitkeringen.

Het is maar dat we het weten.

Het is licht bewolkt, zo nu en dan een zonnetje en nog steeds jurkjesweer.

Max Verstappen zien winnen op Silverstone... leuk !

Morgen gaan we verder. Tegen 11.00 uur kunnen we naar buiten, zo'n 40 mijl voor de boeg.

Het was een relaxte  zondag.

Nagekomen bericht.

Als we morgen vroeger vertrekken hebben we de stroom voor een groot deel mee en we ontlopen waarschijnlijk  de voorspelde BF 5 aan het einde van de middag.

Zodoende wachten we nu op voldoende water boven de sill en gaan straks in de buitenhaven liggen waar je altijd kunt vertrekken.

Tegen 23.00 uur is het zover en varen we in het pikkedonker naar buiten.

Gelukkig ligt er een enorm Frans zeiljacht afgemeerd waar we aan kunnen beleggen.

Aardige mensen en na een kort praatje over en weer wensen we ze welterusten en gaan naar binnen.

Voelt goed dit besluit, daar kunnen we rustig op slapen.

Muziek en dans, het hoort bij Saint Malo.

Heerlijk geslapen en tegen de ochtend aan het woelen, door de ingebouwde klok die altijd z'n werk doet.

Lekker zonnig weer, maar fris nog.

We houden de boordtijd aan en vertrekken om 8.00 uur,  motorend door de beroepshaven.

Eenmaal op zee rollen we de zeilen uit en houden dit ruim 3 uur vol, 45° aan de wind en heerlijk zeilend.

Als we van koers moeten veranderen is het feestje over en staat de wind pal tegen, maar loopt de stroom nog mee.

We vorderen snel en komen precies met hoog water om 13.20 bij de sluis van Saint Malo aan.

Dit is de enige sluis waar ik altijd een beetje nerveus ben.

Je moet extra lange lijnen beleggen (zware dus) die we vandaag een paar meter hoger moeten gooien  naar een assistent op de kade, die de lijnen om een bolder legt.

Als het water laag staat, gooit de assistent een extra lijn van bovenaf op de boot die je aan je eigen voor- en achterlijn moet knopen en hijsen ze aan de kade het hele zaakje naar boven om te beleggen.

Mijn eerste worp valt in het water en Hilco neemt die gelukkig van me over.

Mijn tweede worp vanaf het  voordek lukt gelukkig wél.

Het sluizen hier duurt lang en we zijn blij als de lijn van de bolder wordt gehaald en terug aan dek komt.

Met een vervelend poeierwind varen we naar binnen en vinden na wat zoekwerk onze plek.

Het blijkt momenteel de enige vrije box te zijn aan een korte steiger.

Achteruit varend erin en met de kop op de wind ligt Pietertje 2 er na veel gepeuter om 14.45 perfect bij.

Heerlijk, in 2018 waren we hier voor het laatst. 

Het is een levendige feestelijke stad Saint Malo, toeristisch ?  natuurlijk ! 

Maar wel prachtig, met een lange geschiedenig, spectaculaire uitzichten en bijzondere stranden.

Het is een statig bolwerk aan zee en er klinkt altijd muziek.

Over voedsel hoef je je hier geen zorgen te maken.

Het aanbod is groot, mooie vis en schaaldieren en je struikelt bijna over de restaurantjes.

Als we wat gaan drinken heeft Hilco ineens zin in een Negroni en ik sluit me daarbij aan.

Nou, die hakt erin en als het glas leeg is zitten we elkaar glazig en geheel ontspannen aan te kijken en is mijn kookzin volledig met het getijde weggeëbd.

De redding is moules frites met een biertje en een geweldige spelend bandje op de achtergrond.

Het was c'est le ton qui fait la musique dag.

Uitzicht vanaf Pietertje 2.

Ondanks het korte steigertje liggen we hier prima.

Het is licht bewolkt, er staat een stevig windje en we zijn blij dat we de oversteek gisteren hebben gemaakt.

Het blijft de hele dag aan de grijzige kant, zo nu een dan een buitje  en de wind draait alle kanten op.

Mooi weer voor klusjes en tussendoor doen we de boodschappen.

We zetten de cabrioletkap, zodat we in ieder geval droog zitten in de kuip.

's Avonds onder het eten is er ineens een soort wolkbreuk en komt het water met bakken naar beneden.

Raar toch, dat weer, zorgelijk ook.

Storm en heel warm in Nederland, enorme hagelstenen in het oosten van Frankrijk en extreem warm in grote delen van Zuid Europa.
We zullen toch echt met z'n allen de opwarming van de aarde onder ogen moeten zien en dit serieus moeten aanpakken, of we willen of niet.

Het was klusjesdag.

Eindeloze strandwandelingen in Saint Malo.

Prachtig weer en volop zon.

Tussen de middag lekker oesters en een paar garnalen als lunch,  daarna met de bus naar het winkelcentrum La Madeleine.

Hilco is het snoer van z'n baardtrimmer kwijt of vergeten en daar moet echt iets aan gedaan worden.

Voor 2,70 voor 2 personen zijn we  20 minuten met de bus onderweg.

Altijd leuk een bustochtje; opvallend hoe dicht bevolkt het is buiten het oude centrum Intra-Muros, waar we opstappen.

La Madeleine is een grote winkelmall, die er goed en gevarieerd uitziet  en de bus stopt voor de deur.

Een nieuwe baardtrimmer is snel gevonden, we kijken wat rond, scoren een paar t-shirts en pakken de bus terug.

Na een prachtige wandeling langs zee vinden we een leuk restaurantje en eten een heerlijk menu.

Foie gras (ja inderdaad, foei !) coquilles met risotto en een heerlijk aardbeiensoepje met griekse yoghurt en pistachenootjes en gegrilde ananas met ijs en "iets kruimeligs" als dessert.

We slenteren naar de boot, waar het leven goed is.

Het was morgen gaan we op rantsoen dag.

Het reuzenrad.

Bewolkt, soms een zonnetje, niet koud.

Natuurlijk gaat het regen als de was net hangt te drogen en verhuist het rekje regelmatig van buiten naar binnen.

Maar goed,  volgens de buienradar is het na 15.00 uur voorlopig droog.

We blijven hier nog een paar dagen. 

Morgen is het 14 juli en quatorze juillet in Saint Malo vieren lijkt ons een goed plan.

De muziektenten zijn al opgebouwd, het reuzenrad draait volop en het vuurwerk boven de baai moet prachtig zijn.

Ook gaat het de komende drie dagen behoorlijk waaien en daar hebben we geen zin in.

We liggen prima in deze prachtige stad en we zullen toch eens moeten leren om te onthaasten.

Het was een buiige dag,

Na de koffie en voor de storm.

Echt feestdagweer is het nog niet.

Vanaf 10.00 uur komen er wat zonnige uren aan, maar de rest van de dag is onbestendig.

Jammer van alle aktiviteiten, hopelijk valt het mee. 

Het is nu 17.00 uur en weer droog. 

Gelukkig liggen we met de wind op de kop; het was een onstuimige middag met uitschieters naar 30 knopen  wind en een paar zware regenbuien.

We hebben nog nooit slecht weer gehad met quatorze juillet, maar eens moet de eerste keer zijn !

Het is absoluut niet koud en we zijn benieuwd of het vuurwerk vanavond doorgaat.

Jawel, het vuurwerk gaat door en het regent niet.

Er staan al duizenden mensen op de kade en hoog op het pad aan de buitenkant van Intra-Muros, als wij arriveren.

Kleintjes in pyama, kleedjes op de grond, beetje swingen op de muziek, het is een leuke sfeer.

Iedereen is in afwachting van het vuurwerk dat, naar Frans gebruik, natuurlijk een kwartier later begint.

Het vuurwerk is prachtig, maar de muziek is oorverdovend.

Na een kwartier zijn we er wel klaar mee en net voordat we terug zijn op Pietertje 2 keert de rust terug in Saint Malo.

Het was een dag met protesterende trommelvliezen.

Een feest voor het oog.

Onthaasten, we lijken het te leren en vertrekken nog niet.

Uiteraard speelt de nog steeds harde wind ook een rol, maar vroeger gingen we gewoon.

De lucht is strak blauw met prachtige. wolkenpartijen, de temperatuur is gewoon lekker en in ieder geval beter dan 30° of meer.

We zijn lui vandaag.

Na de boodschappen niets belangrijkers gedaan dan een lekkere pasta voor tussen de middag gemaakt.

Ik bedoel maar, eten in de pot.

Dat is al sinds de oertijd een essentiële taak om je dag aan te besteden.

Straks met laag water gaan we naar het strand, daar krijg je hier nooit genoeg van.

Dat rotsachtige onderwaterlandschap dat zich langzaam blootgeeft en waar je soms tussendoor of overheen zeilt. 

Elke 6 uur een hoogteverschil van ongeveer 9 meter, ook zo'n oerding waar ons bestaan van afhankelijk is.

De kleur van de lucht is imponerend donker,  maar het blijft droog.

Het was een dag met een ongelofelijk mooie strandwandeling

Rijen golfbrekers voor de stadsmuren van Saint Malo.

Droog, zonnig en een beetje fris tot de zon echt goed doorkomt, het blijft Bretons .

Bij het geluid van beierende kerkklokken ga ik nog even langs bij de bakker voor een mooi broodje voor morgen onderweg.

We hebben zin om herinneringen op te halen bij Le bistro de Jean.

We hebben al gezien dat de bistro nog bestaat en vandaag met de lunch open is.

Het interieur is nog hetzelfde, maar de menukaart niet.

Er is een nieuwe eigenaar en een veel minder creatieve kok.

Het menuutje smaakt overigens prima, maar we denken met heimwee terug aan die mooie kleine makreeltjes met een lauwwarm balsamico/appelstroopje.

Monsieur Jean die altijd een goedkeurend knikje gaf als hij zag dat je zat te genieten en zijn vriendelijke  vrouw die zorgde dat alles goed verliep.

Ik kan er bijna  een gedichtje over maken.

Op de terugweg nemen we een ijsje dat zich met de twee bestelde bolletjes ontpopt als een gigantisch gevaarte, dat we maar met moeite kunnen verorberen.

Misschien nog één boterham vanavond laat, maar dat is het wel.

Het was een dag met herinneringen aan Monsieur Jean.

Het is hier bezaaid met rotsen en eilandjes.

We zijn al vroeg klaar wakker en hebben alle tijd voor de voorbereidingen.

Het lock draait even voor 8.00 uur.

Opgewacht door de assistent op de kade, moeten we even geduld hebben omdat de schipper van de boot voor ons zijn tros in het water laat belanden.

Gelukkig ben ik niet de enige die dat overkomt !

Alles gaat goed, we zakken zo'n 50 cm en varen 20 minuten later naar  buiten.

De zeilen gaan uit, maar nog even op de motor varen we door de lastige maar goed beboeide uitgang naar open water,

Het is pittig aan de wind zeilen en bij Cap Frehel is de zee ronduit bokkig.

Maar..... we zeilen, met een trui aan, dat wel.

We liggen op koers naar Binic, maar kunnen daar pas vanavond laat worden gesluisd en zien daar vanaf.

Naar S.Q Portrieux dus, waar je altijd naar binnen kunt.

We vinden een prima box aan uiteraard een kort steigertje.

Even later komt  er keihard een zeilboot langsvaren met een havenmeester in een dinghy ervoor.

Die probeert de zeilboot af te stoppen voor de rotsblokken die hier aan het einde van het ponton zijn, maar dat lukt niet.

De boot klapt nog vol vaart op de rotsblokken en we zijn blij dat de havenmeester ongeschonden tevoorschijn komt.

Gebroken gashendel of gaskabel ?

Eenmaal gestopt manouvreren de havenmeesters het schip in een box en als we even later langslopen lijkt er gelukkig niemand gewond te zijn, maar is er wel behoorlijke schade aan de romp.  

Bij ons brak een keer de gashendel af, vlak voor Fecamp en in volle vaart (niet met deze Pietertje 2 overigens).

Je weet even niet wat je overkomt.

Hilco legde precies uit wat en hoe, dus ik op m'n knieën het gashendeltje beneden bij de motor bedienen en zo langzaam gas minderen of gas geven als dat nodig was.

De duidelijke instructie van Hilco was, dat ik bij het commando "en nu naar buiten" omhoog moest klauteren (de trap was gedemonteerd, want anders kon ik niet bij de motor) om te helpen met afmeren.

Het lukte zowaar en we meerden vol adrenaline keurig Pietertje 2 samen af aan een vrij ponton.

Gelukkig vandaag niets van dit alles en met een noodgang omhoog klauteren was niet nodig.

Het was een probleemloze dag.

Veel surf en kleine bootjes aktiviteiten in de baai van Saint Quay Portrieux.

Wat is dat lekker, wakker worden onder een wolkeloze lucht.

We kunnen vanmiddag op z'n vroegst pas om 16.30 weg, willen we met hoogwater in Paimpol aankomen.

De aanloop naar de sluis valt daar helemaal droog, dus de planning luistert nauw.

Alle tijd voor een menuutje op de wal (met heerlijke oesters) zodat we vanavond met iets simpels klaar zijn.

Om 20.21 is het hoogwater in Paimpol.

Keurig op tijd zijn we weg  en staat op zee de BF4 pal tegen en is het bokkig, met korte rukkende golven.

Na een half uur rollen we de zeilen uit en maakt Hilco grote slagen naar buiten, én om het bezeild te houden én om niet te vroeg aan te komen.

Even na 18.00 uur neemt de wind wat af, maar worden we door de rare stromingen flink weggezet naar de  kust. 

Verder is het een mooie zonnige avond, maar aan de frisse kant.

Uiteindelijk moet de motor nog even bij en rond half acht arriveren we bij de de grote baai van Paimpol.

Wat is het toch indrukwekkend hier en het is bijna jammer dat we zo goed moeten opletten.

We zijn blij als  de boeitjes van de aanloop in zicht komen en ik de landvasten en stootwillen gereed kan maken.

Over planning gesproken.

Precies om 20.21 uur varen we de hoek om naar de sluis en begint de schipper heel hard te grijnzen.

Exact op tijd en ook nog eens free flow, dus in een keer naar binnen. Hiep hoi !

De havenmeester vaart nog rond en we krijgen een box voor vannacht vlak naast een grote platte schuit met een laadkraan. Morgen kunnen we verkassen naar een betere plek.

Even later worden grote rollen stro ingeladen en horen we dat deze  naar Ile de Brehat gaan en bestemd zijn voor het vee.

De schuit (barg) wordt heel veel gebruikt om het eiland te bevoorraden.

We liggen prima en het is na het laden van de balen heerlijk stil als we in de kuip een hapje eten.

Fijn om terug te zijn in Paimpol.

Het was een dag met Monsieur 20.21

Een wonderlijk eilandje met een prachtig huisje onderweg naar Paimpol

Het is heerlijk weer en als de sluis dicht is na het eerste hoogwater vanochtend vroeg,  verkassen we Pietertje 2.

De havenmeester heeft ons een geweldige box toegewezen, met uitzicht op het sluisje en het stuk open water ervoor.

We genieten, midden in Paimpol en geen last van auto's of boten die worden geladen.

Een mosseltje, een dutje, een boek, een glaasje, rust.

Het was vakantiedag.

Vandaag zijn wij in gedachten bij onze vrienden Hetty, Tom en Walter uit de thuishaven.

Dag lieve getalenteerde Bart. 

Uit het oog,  maar niet uit het hart.

Wat zullen we je missen.

The unbearable lightness of being,

Het zwembadje in de drooggevallen baai van Paimpol.

Het is een van alles wat weer dag, maar droog en absoluut niet koud,

We besluiten het weekend hier te blijven.

Van zaterdag op zondag staat er een flinke wind, dus stellen we ons vertrek even uit.

Geen zin in golven van 2 meter de dag erna.

De voorraad is weer op peil en de bakker hier heeft misschien wel het lekkerste stokbrood van deze kust.

De heerlijke oesters  zijn 7 euro de kg, dus dat hoef je ook niet te laten.

Ik herinner me dat we in 2017 aten bij Le Neptune en we gaan even op herhaling voor de lunch.

Als je ooit Paimpol bezoekt, kies de mosselen met groene curry en frietjes.

Tot zover het culinaire verslag.

Om uit te buiken maken we een flinke wandeling aan het strand, terwijl de baai en de aanloop naar de haven volledig droog zijn gevallen.

Wat een wonderlijk kleiachtig landschap met alle boeitjes en staken volledig op het droge.

Tot onze verrassing hebben ze een soort zwembadje gecreëerd met gemetselde stenen muurtjes.

Bij eb blijft er 2 meter water staan in het diepe gedeelte.

Het is er prachtig en heerlijk rustig.

Een paar families zijn aan het picnicken, een kleintje met emmer en gieter en er wordt gezwommen, ondanks de grijze lucht.

Echt Bretons en niet bang voor een beetje kou.

Het was een dag met mosselen en groene curry.

Boeien en staken op het droge bij eb. Van de aanloop naar Paimpol blijft een slootje over, waar je 6 uur later doorheen kunt varen.

Het is op de kade naast ons een drukte van belang als we aan de koffie zitten.

Vanavond is het feest in het kader van een muziekfestival.

Het podium is al bijna klaar en de geluidsinstallatie wordt getest.

We dwalen rond in het stadje en bezoeken de mooie Notre Dame de Bonne Nouvelle, waar prachtige koormuziek  klinkt.

We kunnen niets anders dan luisteren.

Het is druk in Paimpol, een soort weekendopwinding.

De lucht ziet er dreigend uit maar tot halverwege de middag valt er geen druppel.

Wel trekt de wind al behoorlijk aan.

Hoe de verstagingen ook tinkelen, niets overstemd het geluid dat uit de boxen op de wal komt.

Het is heavy metal, death metal en hardrock, werkelijk oorverdovend.

Gelukkig zijn er soms pauzes van een half uur die wat rust geven.

Het volume is tot daar aan toe, maar er is een band waarvan de tweede zanger zo vals zingt dat je je afvraagt of ze ooit wel eens naar zichzelf luisteren.

Het zal onze  leeftijd wel zijn, als we om 22.00 uur alle luiken dicht doen en met oordoppen in gaan Netflixen.

Ook als het rond middernacht gaat regenen, neemt het enthousiasme op het podium niet af maar..... om 01.00 uur is het afgelopen.

Het was een lange dag met een bak herrie.

De lucht klaart weer op in Paimpol.

De weerberichten kloppen.

Het is een grijze regenachtige dag en het nodigt niet uit om iets buiten te gaan ondernemen.

We zien de oranje vrouwen hun eerste WK- wedstrijd winnen en dat is een prima tijdbesteding op een luie zondagmorgen.

Lekker aan boord gekookt voor de lunch en het Wilhelmus gehoord vanwege het winnen van de GP in Hongarije door Max Verstappen.  

Het is nu bijna 18.00 uur, droog en er piekt zowaar flink wat blauw tussen de wolken.

Verder geen plannen voor vandaag, behalve de route voor morgen even goed bekijken.

Het was een dag met een fenomenale coureur.

Weemoed bij het afscheid van Paimpol.

Wat een stralend weer als we wakker worden.

De free flow via de sluis is pas om 11.20 maar we kunnen al om 10.00 uur geschut worden, dus vertrekken we. We hebben een flinke afstand voor de boeg.

Het wordt een echte Franse schutting.

Het buitenboordmotortje van de zeilboot voor ons slaat af, net voordat de schipper wil aanmeren.

In no time dwarrelt het zeilbootje door de sluis, met een zwetende schipper rukkend aan het startkoord.

Als er uiteindelijk weer een pruttelend geluid uit komt, ligt hij snel aan de sluismuur en kunnen wij achter hem aansluiten.

Als we zijn geschut blijkt bij het wegvaren dat het bootje daarvoor motorloos is en start de schipper met het hijsen van de zeilen in de sluis.

Het duurt en het duurt en wij varen uiteindelijk er omheen weg.

Als ik na 10 minuten in de baai omkijk is er nog steeds geen zeiltje te zien.

Maar chapeau, niemand die begon te schelden en iedereen bleef kalm.

In de lange baai naar buiten is het genieten, indrukwekkende rotsen, prachtige eilandjes en volop ochtendzon op het water.

De motor gaat uit en daarna is het zeilen, zeilen en nog eens zeilen, mijl na mijl.

Om 14.30 komt heel in de verte Guernsey in zicht en pas als we halverwege het eiland zijn zetten we de motor bij.

We hebben besloten om buiten aan het ponton te overnachten, om morgenochtend eerder weg te kunnen en we geen rekening met de waterstand hoeven te houden. 

Nou, we zijn niet de enige. Het ligt bomvol.

De havenmeester vaart ons tegemoet en wijst ons een plek aan in het midden tussen 4 andere zeilboten op rij, klem tussen twee pontons.

Even na half zes zijn we afgemeerd en is de lucht grijs geworden. Het ziet er niet echt lekker uit.

Wat een drukte hier met al die boten, dat is wennen.

Overigens liggen we prima en de kinderen van het Franse gezin naast ons zitten in pyamaatjes te wachten op mama die met het eten bezig is.

Na een biertje gaat Pietertje 1 ook aan de slag en eten we in de kuip.

Het blijkt dat niemand vanavond de marina in kan.

Pas om middernacht is het hoog water en zijn de havenmeesters niet meer aan het werk om alles in goede banen te leiden.

Het was een weemoedig afscheid van Paimpol dag.

Vertrek bij Sint Peter Port op Guernsey.

Om 7.00 is de doorgang achter ons nog helemaal geblokkeerd, maar als ik even later naar buiten kijk zijn er twee boten vertrokken en kunnen we weg.

Het lijkt wat aan de vroege kant, maar we vertrekken om 8.30 uur.

Hooguit staat de stroming in de Race van Alderney nog een beetje tegen, maar het moet kunnen.

Trossen los.

Hilco vaart rustig achteruit tussen alle afgemeerde boten weg, wat hem een duimpje van een Engelse schipper oplevert. 

Het is zonnig en nog wat fris, maar met een blauwe lucht ziet de route er best aantrekkelijk uit.

Rond elven zijn we bij Alderney en een kwartier later zitten we pats in de Race.

Die gedraagt zich keurig en met de stroom die inmiddels meeloopt klokken we 10.4 knopen. Netjes !

Waar de Race in Cap la Hague overgaat is het ook heel rustig, maar het venijn zit in de staart.

De kaap is en blijft een bijtertje en laat zo'n 20 minuten zien wie hier de baas is.

Altijd fijn als je deze twee sterke getijdestromingen achter de rug hebt.

We zeilen lekker en Cherbourg is om 13.00 uur gepasseerd.

Vanavond even kijken wie de winnaar van de Fastnet Race is geworden !

We proberen op tijd bij St Vaast binnen te lopen,  want we hebben geen zin in een nachtje ankeren in de baai van Ile Tatihou om dan pas morgenochtend vroeg om  03.00 uur naar binnen te kunnen varen.

De motor staat bij en pas ver na Cherbourg begint de stroom tegen te staan.

De zon schijnt de hele dag en dat is heerlijk.

Alles zit verder mee, we kunnen naar binnen en zijn om 17.00 uur afgemeerd in een prima box.

Ruim 60 mijl verder.

Alle tijd om rustig te koken.

De met veel Ottolenghi achtige kruiden gemarineerde kippenpootjes (venkelzaad, mosterdzaad, korianderzaad, komijn en  knoflook)  smaken lekker en de prachtige grote vleestomaten hebben bijna geen smaakmakers nodig.

Tevreden kijken we elkaar aan en we houden er rekening mee dat we hier een paar dagen zullen liggen.

Voor donderdag is veel wind en regen voorspeld,  we zullen zien.

Het was een dag met wisselende vlaggen.

, 

Kleurrijke visnetten in Saint Vaast.

Zonovergoten met weelderige wolken.

Als de sluis dicht is tanken we en verleggen Pietertje 2.

Er zijn nu genoeg plaatsen vrij omdat veel boten vanochend vroeg zijn vertrokken en hier liggen we beter qua wind.

We doen boodschappen voor een paar dagen, lunchen bij La Marina terwijl de lucht aan het betrekken is en de wind aantrekt.

Onze Zweedse overburen hebben hun Hallberg 40 twee jaar geleden in Lemmer gekocht en deze het afgelopen jaar in Zweden opgeknapt.

Ze willen naar de middelandse zee, maar stallen waarschijnlijk hun schip deze winter in La Coruna,

Ze werken nog dus hebben geen onbeperkte tijd beschikbaar. Leuke mensen !

Aan het einde van de middag vallen de eerste druppels en heeft Hilco de carbrioletkap gezet.

We zijn klaar voor de dag van morgen

Het was een stilte voor de storm dag.

De amfibieboot naar Ile Tatihou, die bij eb tussen de oesterbedden pendelt.

Storm is een groot woord, maar het waait fors, het regent behoorlijk en alles tinkelt in de haven.

De berichten kloppen dus. 

Je ziet niemand buiten en er lijken geen boten vertrokken te zijn.

Als het niet hoeft zoek je met dit weer echt de zee niet op.

Ik denk dat vandaag de belangstelling voor een bezoek aan Ile Tatihou ook minimaal zal zijn, alhoewel het een bijzondere ervaring is om met de amfibieboot het eiland te bezoeken en wat van de geschiedenis op te steken.

De naam Tatihou stamt nog uit de tijd dat de Vikingen in Normandië kwamen wonen.

Het is een beschermd natuurgebied en een vogelparadijs, waar de vestigingswerken en de toren van  architect Vauban boven alles uitsteken en op de werelderfgoedlijst van Unesco staan.

Wij kennen het en we blijven lekker binnen.

Het was een grijze natte dag.

De Cussy, een boei met een bijzonder verhaal.

Zoals gewoonlijk bij vertrek zijn we ruim voordat de wekker afloopt wakker. 

Grote thermoskan thee gezet,  boterhammen gesmeerd en om 6.40 uur zijn we weg.

Het ziet er grijs uit, er staat weinig wind en boven land hangen mistachtige rolwolken, maar de miezer blijft uit.

Het is absoluut niet koud en de zeiljacks gaan al snel in het vooronder.

We kunnen vanaf vertrek zeilen met een half windje 3-4 en dat is meer dan genoeg, willen we niet te vroeg aankomen bij Deauville.

Vanaf 17.30 kunnen we daar binnenlopen.

Een prachtige zonsopgang heet ons welkom op zee en het is echt  "gentlemans zeilweer"' amper golven en weinig wind.

Pietertje 2 vordert mijl na mijl en blijft redelijk op schema.

Ik las gisteren van de overall winnaar van de Fastnet Race Max Klink, dat het de eerste 12 uur van de wedstrijd zulk gruwelijk slecht weer was met zo'n hoge zeegang, dat hij en zijn bemanning er alles aan moesten doen om niet harder dan 6 knopen te zeilen om alle risico van schade te vermijden.

Dat is niet helemaal gelukt, maar wel bizar voor een wedstrijdboot .... snelheid minderen.

Het water waar we zeilen heeft een geschiedenis die het einde van de dominantie van Hitler in de tweede wereldoorlog in Europa inleidde, met de invasie van Normandië.

Het is één groot kerkhof van scheepswrakken, waarvan de meeste dateren van de landingen op 6 juni 1944, bekend als Operatie Overlord.

De boei Cussy die we passeren is een boei met een bijzonder verhaal.

Het markeert het wrak van een Amerikaans stoomvrachtschip dat de naam droeg van de Amerikaanse feministe Susan B. Anthony, die in de 19e eeuw opriep tot het stemrecht op vrouwen bij de presidentsverkiezingen van 1872.

Het schip was 147 meter lang, 19 meter breed en had 2288 soldaten en militair materiaal aan boord.

Gebruikmakend van de duisternis om Omaha beach te bereiken, liep ze op een mijn en begon te zinken.

Wonder boven wonder konden alle 2288 soldaten door de andere  schepen worden gered en overleefden ze in ieder geval deze gebeurtenis.

Het schip ligt grotendeels op zo'n 18 meter diepte, met het verdedigingskanon en twee geschutstorens nog in tact.

Het wrak ligt verspreid over 150 meter en is een van de meest mythische scheepswrakken voor duikers in Normandië.

Het passeren van zo'n simpel geel boeitje met zo'n geschiedenis stemt wel tot nadenken over hoeveel mensen hun leven gaven om Europa te helpen met de bevrijding.

Wij doen niets anders dan proberen niet harder te zeilen dan 5 knopen en dat lijkt aardig te lukken.

Keurig binnen de aanlooptijd varen we de baai bij Deauville in, waar tot onze verbazing een paar boten ruim voor de ingang liggen te dobberen.

De reddingsdienst is druk bezig en er komt een bootje aanvaren met mensen in uniform, waarvan er een zwaait en roept dat we absoluut niet door mogen varen.

Een reden wordt niet gegeven en wij kunnen alleen maar denken aan een ernstig ongeluk of zo, totdat zich met donderend geweld een Frans gevechtsvliegtuig uit de wolken naar beneden stort, rechtstandig weer opstijgt, wervelend vlak over ons heen vliegt, verdwijnt  en weer terugkeert.

Uit alle hoeken en gaten dendert het over ons heen en soms moet je je oren beschermen om het geluidsniveau te kunnen verdragen.

Later leest Hilco dat dit het Franse Rafale gevechtsvliegtuig is, met een topsnelheid van 2130 km per uur.

Nou, die  doet op dit moment echt niet aan snelheidsbeperking ! 

Het is indrukwekkend en duurt zeker 20 minuten, waarbij je ongewild allerlei rare theorieën bedenkt waarom dit zo is.

Mission Impossible met Pietertje 2 in de hoofdrol.

Ineens is het stil en komt de reddingsboot langszij varen; een van de bemanningsleden roept dat we nu naar binnen mogen.

Met piepende oren bind ik de landvasten en stootwillen aan,  als  de havenmeester ons tegemoet vaart en ons naar een perfecte vrije box brengt waar we om 18.15 uur afmeren.

Heerlijk rustig, niet aan de passantensteiger.

Al met al was het een lange dag met veel opwinding aan het eind, dus eten we  aan de wal een perfect bordje pasta vongole en een super dessert toe.

Naast ons zit een Deens koppel; zij heeft vroeger vaak gezeild met haar inmiddels overleden echtgenoot en hij is in Deauville uitgenodigd om mee te doen aan een bridgetoernooi in het Casino. 

Als ze ons toetje zien weten ze zeker dat ze daar ook voor gaan.

Leuk, toevallige ontmoetingen met aardige mensen en mooie verhalen aan tafel.

Het was een gedenkwaardige dag met een daverend einde.

Heerlijke kaasjes van de markt die je bijna kunt ruiken.

Heerlijk geslapen in ons eigen boxje.

Het is zacht weer, er schijnt een flauw zonnetje en er kan misschien een buitje vallen.

Dit weer is eigenlijk heel fijn en met die buien valt het ook wel mee deze reis.

Dat gaat de komende week anders worden en we hebben besloten hier nog even te blijven en niet door te reizen.

Er komt regen aan (wat niet fijn, maar niet zo heel erg is) maar vooral heel veel wind in het midden van de week.

In deze haven liggen we goed beschermd.

Waar we liggen kan niet aan ons worden afgemeerd als er in de loop van de week veel boten binnenlopen vanwege de forse wind en bovenal is Deauville en zeker ook Trouville aan de andere kant van de rivier

heel erg leuk.

Kortom, count your blessings en dat doen we dan ook.

Naar de markt voor vis, fruit en groenten.

Van de kaasjes ruik je bijna de geur als je naar de foto kijkt, maar zeer zeker als je het deksel van de koelkast opendoet.

We vermaken ons prima, dat is ook het fijne van een boot.

Het is gewoon je huis, waar alles wat je in je dagelijkse leven nodig hebt binnen handbereik is, waaronder een fijn bed en een goed hoofdkussen.

Dat is toch vaak anders in een hotel of een appartement, waar ik regelmatig  gevechten lever met het hoofdkussen.

Het was een count your blessings dag.

Pietertje 2 in de avondzon.

Niets belangwekkends gedaan en soms is het fijn als je weinig te melden hebt.

In de namiddag zijn er een paar buien, dus wat sprintjes over het dek om de bijna droge was binnen te halen.

De avondzon maakt alles weer goed.... ons hoor je niet klagen.

Ik denk wel eens ik stop met het blog, maar na vorig jaar  toch maar besloten om het weer op te pakken.

Teveel leuke, mooie  en onverwachte gebeurtenissen om te herinneren.

Wie reist kan veel verhalen.

Het is niet altijd eenvoudig om het blog bij te werken,

Geen wifi of slechte wifi en spontaan verdwijnende tekstblokken als je te laat je tekst opslaat en je weer opnieuw moet beginnen.

Inmiddels is het blog 339.995  keer bezocht en dat vind ik echt heel erg leuk !!

Dank aan iedereen die het blijft lezen en Hilco en ik heffen vanavond het glas op nr. 340.000.

Mischien in het GASTENBOEK melden als je denkt dat  je nr. 340.000 bent ?

Het was een dag met 339.995 bezoekers op de teller.

Achter deze torens ligt Pietertje 2.

Wat zal ik ervan zeggen... we liggen verwaaid en dat duurt nog wel even.

Misschien kunnen we vrijdag richting Dieppe, maar dat is nog onzeker.

Buiïg vandaag,  maar met een boek en een spannende Netflix serie kom je de dag prima door.

De koelkast is vol en we wandelen tussen de buien door .

We zijn vast watjes aan het worden, dat we ons zonder veel chagrijn hierbij neer kunnen leggen en het vakantiegevoel er niet minder om is.

Het was een "gezellige" dag.

Het water staat bijna op de kade.

Nou, gods wateren storten overvloedig op ons neer.

Hopelijk kan het grondwaterpeil in Frankrijk ook wel wat extra water gebruiken en ik check zelfs even of 

de luiken echt wel goed waterdicht zijn.

Het fijne is wel, dat het heel deze vakantie niet echt koud is en de korte broek nog regelmatig uit de kast komt.

Volgens de regenradar gaat het een dagje binnen worden.

Lampjes en muziek aan...."gezellig".

Een woord dat je zelden gebruikt tijdens zeilvakanties, terwijl het dat vaak wel is.

Genoeg onzin nu.

Het waterpeil in de haven staat bijna tot aan de rand van de kade, dat hebben we nog niet eerder meegemaakt.

In afwachting van de storm lukt het nog om een rondje Deauville - Trouville te doen, voordat we ons weer naar Pietertje 2 haasten om de volgende bui voor te zijn.

Het was een goed voor het grondwaterpeil dag.

Storm, het is prachtig om te zien.

Grijs en al aardig veel wind, hoewel de piek pas aan het einde van de middag wordt verwacht.

Ik heb het woord Deauville nog nooit zoveel getypt als sinds we hier verwaaid liggen, maar dat is niet echt een straf.

Deauville een zeer gewild vakantieoord met prachtige gebouwen en hele mooie stranden, waar je in het hoogseizoen fikse bedragen moet betalen om een appartement te huren of een hotel te boeken.

Alleen het weer krijg je hier op de koop toe en dat is dan toch maar mooi meegenomen.......

Het is nog droog en niet koud, dus gaan we eindelijk de pier bij Trouville maar eens bezoeken.

De pier aan de kant van Deauville is te bouwvallig en helaas afgesloten.

De zon schijnt, de wind blaast, de wolken zijn imponerend  en het is prachtig om te zien hoe de lange golven het strand van Trouville beuken.

Hoezo een slechte dag, alleen deze wandeling maakt alles al goed.

We willen gaan lunchen bij Brasserie Le Central waar we vorig jaar heerlijk hebben gegeten.

Als we net zitten barst de storm los en waait bijna alles van tafel onder de goed beschutte buitentent.

Iedereen wil naar binnen, maar daar is onvoldoende plaats.

Met heel veel moeite wordt plaats gecreëerd voor de gasten die al aan het lunchen waren en druipen wij letterlijk en figuurlijk af, want het regent inmiddels ook flink.

We vinden een alternatieve epicerie, de BM epicerie vlakbij de boot aan de kade.

Het begin was een wonderlijke ervaring met een doodzenuwachtige ober wiens eerste werkdag het bleek te zijn en die van nervositeit de bestelling niet kon noteren.

Drie keer vragen, het bord erbij, wij ook nog aanwijzen en de bestelcomputer werkte ook al niet,  terwijl we toch maar twee dezelfde voorafjes en tweemaal hetzelfde hoofdgerecht bestelden.

Op een gegeven moment wisten wij het ook niet meer.

Gelukkig kwam de redding van een superaardige collega die het probleem snel oploste en verdween de nieuweling achter de bar om de glazen op te poetsen.

We hadden echt medelijden met hem. 

Het superlichte vongole met verse erwtjes soepje was heerlijk en de zalm op thaise wijze met gegrilde groenten ook.

De kok kwam even hoofdschuddend langslopen;  als troostprijs kregen we een heerlijke chocoladetaartje bij de espresso, leek mijn spijkerbroek een maat te klein en werden we uitgezwaaid door een tevreden kok.

Ze koken er heerlijk mediterraan met veel verse groenten,  prachtige kruiden en heerlijke dips. 

Een beetje Ottolenghi achtig, ik ben fan van zijn keuken.  Een aanrader !

Het was een stormachtige dag met een troostrijk chocoladetaartje.

Les Franciscaines, een bezoek waard !

Grom grom, te laat en een tekstblok kwijt, daar gaan we weer.

Sommige dagen zijn heel rustig, met weinig avonturen.. gelukkig !

Tijd om  te navelstaren, na te denken over onze volgende bestemming en over mijn volgende tentoonstelling, een vervolg op COLOR SOUNDS.

We besluiten om vrijdag niet te vertrekken.

Fecamp is niet fijn met de verwachte harde wind en Dieppe is 10 uur zeilen.

Het levert ons maar een reisdag op en we liggen dan vervolgens verwaaid in Dieppe, waar het waarschijnlijk heel druk zal zijn.

Het is stralend zonnig en niet koud als we op pad gaan om de tentoonstelling van Pierre Soulages te zien bij Les Franciscaines in Deauville.

Wat een prachtig werk is dit toch

Het zijn uitsluitend gravures en lithografieën en ze zijn ongelofelijk sterk in eenvoud en ruimtelijkheid.

Wat Soulages bereikt met zoveel zwart in zijn werk is echt heel erg bijzonder.

Ik ken alleen zijn schilderijen.

We zijn alle twee diep onder de indruk en besluiten dat we ooit het Soulages Museum in Rodez moeten gaan bezoeken.

Het oude klooster Les Franciscaines is het culturele centrum van Deauville.

Het is mooi, wat beperkt in expositiemogelijkheden, er worden veel concerten gegeven en het heeft een fantastische bibliotheek die alleen al een bezoek waard is.

De lange weg er naar toe voert langs bijzondere villa's in die typisch Normandische stijl, met veel vakwerk, ornamenten, filigrain hekwerken, torentjes en daken met ingenieuze uitbouwtjes en ze zijn vooral heel erg groot.

Het waren twee rustige dagen, met veel tijd voor kunst en cultuur.

Dat gaat nog wat worden vandaag.

Vannacht heeft het heel hard geregend en boven ons hangt een dreigend zwaar wolkendek.

Gelukkig zie ik dat onze overbuurman op de kade gaat vertrekken.

Het is een Afrikaanse jongen die steeds op dezelfde plek zit, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat, in weer en wind en in kletsnatte kleding.

Zijn hele bezit past in één tas en uit zijn zelfgemaakte gitaar met twee of drie snaren waar hij soms op tokkelt komt geen geluid.

Hij is heel vriendelijk en doet geen vlieg kwaad.

In Deauville kennen ze hem en regelmatig krijgt hij wat eten, een fles cola of wat kleingeld.

Pas als het donker wordt verdwijnt hij weer met z'n tentje dat hij opslaat achter de heg aan de overkant van de weg.

Vanmorgen stond zijn tentje ineens op de kade, waarschijnlijk omdat het achter de heg na al die regen niet meer te doen was.

Als de volgende bui losbarst pakt hij zijn tentje op en loopt weg.

Waarheen ?  We hopen echt dat hij een betere plek kan vinden voor het weekend.

Aan de overkant van Pietertje 2 kijken we tegen een foto van een  legendarische inwoonster van Deauville.

Het is een foto van de schrijfster Françoise Sagan.

Moe van alle drukte in Saint Tropez huurt zij in juli 1959 het luxe Manoir de Breuil in de buurt van Deauville.

Sagan is dol op gokken en paardenraces en in augustus van dat jaar wint zij 8 miljoen franse francs in het Casino van Deauville.

Het stelt haar in staat om Manoir de Breuil te kopen wat, naar haar zeggen, haar enige bezit op aarde is.

Eigenlijk betwijfel ik dat als je de vele foto's van Sagan en de beau monde ziet, maar enfin.

Deauville en Sagan liggen elkaar en ze is bijna alle seizoenen regelmatig met haar vrienden aan de speeltafel in het Casino, bij de paardenraces en op grote feesten aanwezig.

Als ik sta te koken barst de storm echt los en liggen we flink te wiegen in de haven.

Benieuwd of we vannacht nog aan slapen toekomen met al die herrie.

Hilco oppert dat we altijd nog om 4.00 uur naar de wedstrijd Nederland-Zuid Afrika kunnen kijken.

We zullen het zien ... of niet.

Het was een dag met twee werelden op de kade.

Het heeft de hele nacht gestormd en er staat als we wakker worden nog een hele vette BF 5.

Goed geslapen, ondanks of misschien wel door het wiegen van de boot.

Het is zonnig en aan de frisse kant.

Zo langzamerhand krijgen we toch wel behoefte aan wat meer warmte, maar zeker aan minder wind.

We kijken via uitzending gemist naar de Oranje vrouwen tegen Zuid Afrika.

Super dat ze hebben gewonnen en soms heel erg spannend met dat tempo van de tegenpartij.

We lunchen bij de MB Epicerie.

De weekendkok kookt helaas minder goed dan de kok die van maandag t/m vrijdag in de keuken staat.

Het is een wat humeurig kijkend mannetje en lijkt in niets op de gulle kok die wij met zoveel liefde voor z'n vak aan het werk hebben gezien. 

Morgen gaan we verder.

Even na 13.00 uur kunnen we vertrekken,  als de brug draait en er voldoende water in de geul staat.

Inmiddels rijpt het plan voor een vervolgtentoonstelling van COLOR SOUNDS.

Dat was ook voor mij een hele bijzondere solotentoonstelling, met muzikale bijdragen per schilderij van vrienden uit Amerika, Argentinië, Italië en Zweden. 

De muziek kon met een koptelefoon per schilderij worden beluisterd.

Jazz, free jazz, opera en ambient music, heel divers, spannend en mooi.

Speciale composities waarvan enkele zelfs 's nacht in de studios in NYC zijn opgenomen.

Ik ben mijn vrienden eeuwig dankbaar dat ze met zoveel plezier en professionaliteit wilden bijdragen aan deze tentoonstelling en ook uitkijken naar een vervolg.

Het was een dag met herinneringen aan COLOR SOUNDS.

De ingang naar Fecamp.

Zonnetje, wolkje ... we gaan !

Dat worden dus weer van die saaie getijden en windmeldingen vandaag, daar heb ik echt zin in,

Lekkere broodjes gemaakt en de thermoskan thee is klaar.

Er staat nog aardig wat wind, dus in de Seine baai zal het nog wel bokkig zijn.

De stroom gaat vanaf ca. 13.00 uur meelopen, bijna gelijktijdig met ons vertrek uit Deauville.

Lekker idee dat we vanaf Fecamp voorlopig tot aan Nederland niet meer te maken hebben met een sluis, een sill of een droogvallende rivier naar een haven,  dus altijd kunnen vertrekken op het tijdstip dat wij willen.

Ondanks dat hier een melding hangt dat Fecamp in augustus een beperkt aantal boxen (30) voor bezoekers heeft, is er gelukkig vandaag geen tekort aan ligplaatsen.

Als we eerder weg hadden gekund waren we naar Dieppe gezeild, maar bij deze vertrektijd zouden we pas tussen 22.00 - 23.00 uur in het donker aankomen. Geen zin in.

Het weer in Nederland spreekt ons ook nog niet echt aan om daar snel naar toe te varen.

De  brug heeft problemen en draait niet om 13.15 .

Volgens  de havenmeester die rondvaart tussen de dobberende boten duurt het 10 minuten, maar het is 14.00 uur voordat het probleem is opgelost.

Zonnig, maar een stevige wind zodra we op open water zijn en het bokt inderdaad flink na.

Ik word zowaar een beetje katterig na zolang "binnen" te hebben gelegen.

Het is maar 34 mijl en ze gaan redelijk snel voorbij.

We zijn blij als we de ingang van Fecamp zien opdoemen en zijn om 18.30 afgemeerd.

Als we in de kuip zitten te eten weten we ineens weer waarom het hier niet altijd even comfortabel  is.

Er staat vaak een korte golfslag in de haven die zorgt voor veel gewiebel, piepende steigers  en geruk aan de landvasten.

Het was een dag met een bokkige Seine baai.

De bokjes laten we achter ons

Wat een beroerde nacht hebben we achter de rug.

Volgende keer slaan we Fecamp gewoon over.

De haven heeft echt veel achterstallig onderhoud en dat merk je aan alles.

De toiletgebouwen moeten nodig gerenoveerd worden en de steigers zijn gammel.

We zijn benieuwd hoe het met de ontwikkeling van het enorme windpark hier voor de deur gaat aflopen.

Het zijn enorme windmolens en er wordt volop geprotesteerd dat door de druk op de zeebodem de biotoop en de golfslag verandert, waardoor de haven nog sneller dichtslibt dan  nu al het geval is.

Ik kan me daarbij wel iets voorstellen, maar ben bang dat deze protesten niets meer zullen uithalen.

We worstelen ons even na 10.00 uur door het knobbelige water naar buiten en dan is het zeilen, super !

Een lekkere BF 4 achter

De stroom staat nog flink tegen dus de eerste 3 uur gaan we niet snel, maar het is heerlijk weer.

Als de stroom eenmaal meeloopt schiet het lekker op en om 16.00 uur zijn we afgemeerd.

Lekker, met kop op de wind en de zon op de kont.

Na een biertje gaan we het havengeld betalen en halen boodschappen voor een paar dagen.

Morgen gaan we op tijd verder.

Het was een dag met een rustige nacht voor de boeg.

Moeder natuur trakteert op een prachtige zonsondergang, net voor Duinkerken,

Heerlijk geslapen, wat een rust hier.

We zijn er klaar voor en varen even na 8.00 uur weg.

De zon schijnt, we hebben er zin in en hopen nog even met wat meer wind de eerste uren zeilend weg te komen.

Dat lukt zo'n anderhalf uur en daarna is het zeilen over als de wind afneemt.. 

Dat we moesten motoren stond vast en dat doen we dan ook.

Het is prachtig op zee en het uitzicht op de kustlijn is formidabel, zo helder.

Opvallend is dat we veel langer stroom tegen hebben dan verwacht. en  dat geeft perspectief om door te gaan.

Het is net 17.00 uur als het tij kentert bij  Boulogne en we besluiten om door te gaan.

We hebben dan 64 mijl achter de rug.

Het komt perfect uit, want we kunnen met stroom mee Cap Gris Nez voorbij en die laatste  kaap hebben we dan ook lekker achter de rug.

Twee bijzondere Pan-pan conversaties via de marifoon.

De eerste is via de Solent.

Een motorjacht heeft motorproblemen en drijft rond in het druk bevaren gebied van de Solent.

Twee opvarenden en een hond aan boord.

Als de reddingsdienst de positie goed heeft vastgesteld en onderweg is komt hun eerste vraag of de schipper verzekerd is.

Dat lijkt het geval te zijn waarna de opvarenden 5 minuten later de opdracht krijgen hun reddingsvesten aan te doen.

De schipper antwoord droogjes dat ze al een half uur in hun reddingsvesten klaar staan, inclusief de hond, ook in reddingsvest.

Het tweede bericht is via de Dover Coast Guard.

Een zeiljacht is zonder brandstof of heeft een brandstofblokkade en drijft zeilend richting Dover, maar wordt door de stroom flink naar de kust weggezet.

De dame van de Coast Guard stelt tergend langzaam naar onze mening minstens 15 niet relevante vragen,  die de onfortuinlijke schipper keurig beantwoord.

Lange pauzes en er komt maar geen reaktie of een oplossing ... de schipper wordt steeds nerveuzer.

Eindelijk komt na zeker 45 minuten de trage dame weer aan het woord en zegt dat de reddingsdienst onderweg is.

Wij kijken elkaar stomverbaasd aan dat deze oplossing zo lang op zich liet wachten.

Een uur laten meldt iemand van de reddingsdienst zich op kalmerende toon een vraagt netjes in koninklijk  engels "would it make you happy sir if we offer you comfort" ?

Met een diepe zucht antwoord de schipper "oh yes,very happy sir" en gaat de conversatie verder op een ander marifoonkanaal.

Ik weet niet of ik zo keurig en "polite" had kunnen antwoorden en had al na een half uur de neiging de trage dame van de kruk te rukken.

18.30 zijn we Cap Gris-Nez en wat later Cap Blanc-Nez gepasseerd.

Het is ongelofelijk mooi helder en zonnig op zee en we zeilen een prachtige avond tegemoet.

Om 20.00 uur warm ik het stoofpotje van de traitteur uit Dieppe op, de tabouleh is al op kamertemperatuur.

Al varend eten we in de kuip, genietend van het uitzicht en het feit dat we zo lekker opschieten.

Moeder natuur trakteert ons op een geweldige zonsondergang net voordat we bij de  lange aanloop naar Duinkerken zijn, waar we tot onze schrik ineens een kardinaal tegenkomen die een wrak markeert dat we op de heenweg niet hebben gezien.

Ik hoop dat we voordat het echt donker is de haven van Duinkerken zullen bereiken.

Hilco zet de motor een tandje bij en het is zo goed als donker als ik de stootwillen en landvasten beleg.

Het is druk in de haven en er is geen plaats vrij aan het bezoekersponton.

We besluiten aan een Hallberg Rassy 39 af te meren en worden geholpen door de eigenaren.

We zijn bekaf en hebben in bijna 14 uur 103 mijl achter de rug. 

Het is 22.15 uur.

Dat moet je niet elke dag doen !

Na een borreltje sluiten we luiken en ogen. 

Het was een dag met 103 zeemijlen.

Veel aalscholvers op de boeien.

Al waren er 10 boten aan ons afgemeerd vannacht, we zouden niets gemerkt hebben.

Lekker geslapen en de wereld ziet er prima uit vanmorgen.

Helder, zonnig en kalm buiten; we vertrekken op tijd, want de stroom staat mee.

Om 7.15 varen we weg, maar een binnenvarende tanker gooit roet in het eten en de havenlichten springen op 3 x rood.

Voordat de tanker zich naar binnen heeft gemanouvreerd zijn we ruim een kwartier verder en kunnen we pas daarna de zee op.

De kou trekt al snel uit de lucht en we zeilen vanaf het begin met een kalm ZO - 3 windje

Het schiet lekker op en bij de laatste boeien van de vaargeul valt het ons op hoeveel aalscholvers er hier zijn. Het lijkt er op dat dit heel visrijk water is.

Zon en zeilen, het is een mooie ochtend als we om 13.40 afmeren in een hele ruime box.

Wim de havenmeester staat al klaar om ons te begroeten en pakt de voorlijnen aan.

Altijd aardig en heel persoonlijk, leuk !

We moeten nog een beetje bijkomen van gisteren, dus weinig ondernemingszin vandaag.

Het was een zonnige dag zonder toeters en bellen.

Dag Blankenberge.

Er staat een stevig windje tot en met zaterdag, dus we blijven nog even.

De was hangt te drogen, de boot wordt gekuist en de voorraad is aangevuld.

We lunchen heerlijk bij  't Sand, echt een aanrader.

Heel vers en zorgvuldig klaar gemaakt voedsel en Yannick de eigenaar staat in de keuken.

De huisgemaakte garnaalkroketjes zijn geweldig en de vis is supervers.

Na terugkomst verleggen we de boot, want de harde wind staat vol in de kuip en dat maakt het fris.

Aan de overkant is een prima plek vrij; even later liggen we afgemeerd en voelt het 5 graden warmer.

Zojuist lees ik  dat tussen Cap Blanc-Nez en Calais vanochend vroeg een boot met 60 migranten is gezonken en er migranten zijn omgekomen.

Ik realiseer me dat wij daar twee dagen terug zeilden op een prachtige kalme zee. 

Vreselijk, niets te verliezen en je leven in de waagschaal stellen voor een beter leven en er dan ook nog achter komen dat Europa niet het paradijs is.

Tientallen bootjes met totaal 750 mensen hebben vanochtend vroeg geprobeerd Engeland te bereiken, omdat ze dachten dat het rustig weer zou zijn.
De samenwerkende reddingsdiensten van Engeland en Frankrijk hebben 50 opvarenden van het zinkende bootje kunnen redden en waar de anderen zijn gebleven dat lees je niet.

Wat je er ook van vind, het is in en in triest en wat zijn wij dan bevoorrecht.

Aan boord gaat het leven door en zijn we klaar om morgen richting Nederland te gaan.

Daar hebben we zin in na zo'n lange periode.

Als ik 's avonds sta te koken is ineens de gasfles leeg.

Hét moment om de laatste franse kaasjes op te maken, dan kunnen we in ieder geval de klep van de koelkast weer met een gerust hart open doen.

Het was een dag met een andere kijk op Cap Blanc-Nez.

Mooie kleuren op het water.

Als we wakker worden is het een beetje van alles wat weer.

Om 10.30 uur varen we weg, de stroom  staat vanaf 11.00 uur mee.

Buiten de aanloop rollen we de zeilen uit en zien we achter ons een flinke bui groeien.

De wind staat achter, dus het tuitelt en een zwabberende giek is nooit fijn.

Weg met het grootzeil.

We hebben geen haast want we kunnen op z'n vroegst pas na 17.00 uur qua masthoogte gesluisd worden bij de Roompot. 

De bui loost helaas de regen niet alleen op het land, dus Hilco trekt zijn regenpak aan en ik ga even naar binnen.

Na een klein uur is het gelukkig droog en komt de zon vol door.

Het is mooi op het water, met veel grijs-  en groentinten.

Zeiltje in, zeiltje uit, we gaan te snel en moeten wachten bij de Roompot.

Windstuwing achter en laagwater spring zorgen waarschijnlijk voor meer water en we zijn gewoon te vroeg.

Het water staat nog niet laag genoeg.

Alle tijd om de marifoonconversatie tussen de sluiswachter en sommige schippers te volgen.

Wat moet je anders, al rondjes draaiend, want de steigers zijn bezet.

Oproep; ik heb een kaart en daar staat zowel binnen als buiten de Roompot één gratis ligplaats op.

Hoe komt ik daar.

Er volgt en keurig antwoord dat dit niet zo is, maar de schipper blijft volhouden.

Sinds wanneer is dat dan zo is zijn vraag.

Sinds 1945 is het antwoord en we schieten in de lach.

Aanvullende uitleg dat dit al een aantal jaren niet meer mag, ook niet bij wet en je de kans loopt midden in de nacht beboet te worden. Mokkend zwijgt de schipper.

Binnen een half uur  komen er best veel vragen over het waar, wat en hoe van deze "gratis" ligplaatsen.

Ik denk dat deze regel niet voor niets is ingesteld en de paar steigers bedoeld zijn voor calamiteiten of uitzonderlijke situaties,

De tijd vliegt om totdat de sluiswachter na 40 minuten oproept dat jachten met een masthoogte van 20 meter geschut kunnen worden. Daar gaan we en .... Pietertje2 ligt alleen in de sluis.

In no time zijn we geschut en koersen richting Zierikzee.

Het is een mooie avond maar bij aankomst ligt het 4 rijen dik.

Helemaal achterin  is gelukkig een meer dan prima plek aan een motorjacht en we worden heel vriendelijk geholpen door de schipper en zijn vrouw bij het afmeren.

Op een drafje naar de wal voor een maaltijd.

Genoeg eten aan boord, maar met een lege gasfles wordt koken toch lastig.

We eten lekker simpel en wandelen als het bijna donker is terug.

Het was een dag met een gedateerde kaart en een mokkende schipper.

En daar zit Gerrit, alsof we nooit zijn weggeweest.

Stralend weer, na een hele rustige nacht.

Geen vroeg vertrekkende vissersboten met ronkende motoren, geen jachten die 's nachts aan je afmeren, geen storm, geen regen, niets.

Zeeuwse rust.

Toen we gisteren uit de sluis de Oosterschelde opkwamen was het water als een spiegel en kon ik voor het eerst weer door de gangboorden lopen zonder me ergens aan vast te moeten houden.

Het advies één hand voor jezelf en één voor het schip hoefde niet meer opgevolgd te worden,

Vreemde gewaarwording, na al die weken

We vertrekken ruimschoots op tijd om de Zeelandbrug van 9.55 te halen en kunnen daarna zeilen.

Het is een mooie ochtend en even na de middag zijn we al op de  Grevelingen.

Nieuwe gasflessen aangeschaft en een onderdeeltje gehaald bij Nova Yachting.

Mooi op de Greveling, druk ook met dit mooie weer.

Dat is wel vreemd na al die ruimte op zee.

Voor we het weten zijn we bij de ingang van onze thuishaven aangekomen en varen we naar binnen waar Richard, onze buurman, al klaar staat met de lijnen. Wat een service !

We moeten wennen aan de warmte en het idee dat deze heerlijke zeilreis  achter ons ligt.

Gezond en zonder schade weer terug, wat wil je nog meer !

We doen het rustig aan en het is fijn dat ik weer kan koken.

Tijdens de  mooie zonsondergang zit Gerrit al weer op rustig op zijn vertrouwde plek, alsof we nooit zijn weggeweest.

Het was thuiskomen in den Osse dag.