2018. Zuid Bretagne.

Vandaag is het zover.

We moeten nog op gang komen, maar Pietertje 2 is er in ieder geval klaar voor.

Eerst de kuiptafel nog even goed gemonteerd, want die kwam los van de stuurkolom.

Om 9.30 uur varen we weg; het is een beetje fris en grijs weer.

Vanwege de windrichting hebben we besloten niet via de Roompot, maar via het Kanaal van Hansweert en de Westerschelde naar zee te gaan.

We zien wel waar we uitkomen, geen haast.

Even na 11.00 uur zijn we op de Oosterschelde en rond 14.30 varen we op de Westerschelde.

Het is echt enorm druk met beroepsvaart, zo maken we het zelden mee.

De wind blaast inmiddels flink en voor Vlissingen is BF 6 afgegeven.

Wind tegen tij helaas, dus komen er bakken zout water over.

Onderweg passeert de prachtige klipper Stad Amsterdam, wat een mooi statig schip !!

Ondanks de diepe kuilen en overslaande golven besluiten we door te gaan tot Cadzand.

Onder de buiskap is het droog en we zijn nog nooit in deze in 2016 aangelegde haven geweest.

Opgelucht na al dat zout en die grote zeeschepen om ons heen, varen we om 19.30 de haven binnen.

Voldoende boxen, waarvan er veel vooral geschikt zijn voor grote jachten.

We meren af achter een Nederlands jacht aan de passantensteiger, waarvan we later horen dat ze met de reddingsboot zijn binnen gebracht.

Ze waren op weg naar La Coruna, maar hadden ineens geen voortgang meer.

Iets in de schroef dachten ze, maar de hele schroef bleek te zijn verdwenen.

Dikke pech, zo aan het begin van je vakantie. 

Morgen gaan ze naar Breskens omdat ze hier in Cadzand geen kraan hebben om de boot te lichten.

Hopelijk vinden ze snel een passende nieuwe schroef en kunnen ze hun reis vervolgen.

Ik vind het een wat wonderlijke plek, Cadzand, zo solo tussen die prachtige duinen.

Her en der staan een paar flinke strandtenten en er worden grote luxe hotels gebouwd.

Moe en voldaan eten we heerlijk in Hotel Restaurant Noordzee; de garnaalkroketjes zijn hier super !

Vast leuk om daar een paar dagen te logeren, zeker met zo'n geweldige keukenbrigade.

Morgen lassen we een rustdag in.

Teveel wind, die ook nog tegen staat en behoefte aan wat geluier.

Het was een zoute dag.

De prachtige klipper Stad Amsterdam.

De wind blaast flink en wij draaien ons lekker nog eens om.

Rustdag. 

Als Hilco de havenmeester gaat betalen krijgen we een box toegewezen.

Daar liggen we beter als vanmiddag de wind weer aantrekt en zeker als de wind gaat draaien.

In no time hebben we de boot verlegd en het moet gezegd... veel minder geklots.

We vermaken ons prima en de dag vliegt om.

De duinen zijn hier echt prachtig en je kunt er prima fietsen !

Het was een luie zondag dag, met veel wind.

Leuke strandtenten en mooie stranden in Cadzand.

We zijn vroeg wakker en besluiten eensgezind weer een stukje verder te reizen, voordat rond de middag de vooorspelde BF 5-6  aantrekt en de stroom tegen staat.

Op naar Oostende; we hebben daar zo'n 3.5-  4 uur de tijd voor qua getij.

Om 6.00 uur zijn we buitengaats.

Het is grijs weer en de zee is gelukkig gekalmeerd na al die wind van gisteren.

We motoren richting Oostende en zijn al om  9.45 uur afgemeerd.

Lekker ontbijtje gemaakt en daarna aan de slag met het grootzeil.

Helemaal bovenin zit een kleine zeillat los en die zakt eruit.

Grootzeil laten zakken en het euvel hersteld. Gelukkig liggen we goed voor dit karwei  en is de wind niet te sterk.

Ruim een  half uur later is de klus gepiept en hebben we het plan er weer een mooie dag van te maken.

We vinden een Delhaize voor de boodschappen voor de komende dagen en kopen prachtige verse tongetjes bij de visafslag.

Oostende maakt zich op voor de WK wedstrijd België -Panama.

Veel ingetogener dan dat wij dit in Nederland doen.

Geen versierde straten of grote schermen buiten, maar hier en daar hangt de vlag van de Rode Duivels uit de ramen.

Op de boot horen we de geluiden, gejuich én gemopper,  uit de huizen van de kijkende Belgen.

Na 30 minuten gaan we op zoek naar een kroeg, waar naar de wedstrijd wordt gekeken en die vinden we.

Het is inmiddels 1-0 voor de Belgen en de pintjes smaken goed.

Bij 3-0 houden we het voor gezien.

We hebben trek en komen terecht bij de Fishmarket; een geweldige zaak met prachtige vitrines vol verse vis én een paar koks in de keuken die echt kunnen koken.

Een informele leuke sfeer en met veel plezier gesproken met onze Belgische buurdames die het erg leuk vinden dat wij nu juist dit restaurant hebben gevonden.

We gaan vroeg naar bed, want we vallen om na al die zilte zeelucht.

Het was een Belgische dag.

De WK-wedstrijd België - Panama in Oostende

Zacht weer, grijze lucht en een keurig windje 4 bij vertrek.

Vanaf 9.30 uur begint de stroom richting Duinkerken mee te lopen en dat is onze bestemming voor vandaag,

We moeten onszelf echt voorhouden om het rustig aan te doen en soms is dat wennen, maar we vinden het heerlijk om niet zo te jakkeren.

Er vertrekt een heel groot werkschip uit Oostende, de Sea Installer.

Dit schip plaatst enorme windmolens in zee, en zo te zien maar een per keer. 

Wat een gevaarte, indrukwekkend !

Landvasten los en daar gaan we, richting La Douce France.

Via Radio Oostende komen de maritieme berichten door en wordt gewaarschuwd voor schietoefeningen van de Marine, met "onderwaterplons". 

Wat een geweldig woord !!

Hilco maakt bij Oostende een flinke slag naar buiten, waardoor we het goed bezeild hebben.

Met de volgende slag komen we tot vlak voor Nieuwpoort, dus dat pakt heel goed uit.

Bliep zegt de telefoon om 13.55. We zitten in Frans vaarwater.

Mochten wij het niet weten, dan herinnert onze provider ons er wel aan.

Voor we het weten zitten we tussen de rode en groene boeien van de aanloop naar Duinkerken en doeken een mijl voor de havengingang de zeilen op, omdat de wind vol tegen staat.

Om 15.30 liggen we in een prachtige box afgemeerd, aangewezen door de kordate havenmeesteres.

Vanavond gaan de verse tongetjes in de pan, met diverse gegrilde groenten en een aardappeltje.

Zeelucht maakt hongerig.

Ik ben tot op heden niet zeeziek geweest (wel een pilletje ingenomen) en vraag me af of dat nu komt doordat mijn galblaas 7 weken geleden is verwijderd. Ben benieuwd, maar het zou een hele leuke bijkomstigheid zijn !

Het was een echte zeildag.

De Sea Installer met een windmolen op weg naar zee.

Om 10,00 uur varen we weg.

Wat een vakantietijdstip; dat zal nog wel eens anders zijn in de loop van deze vakantie !

Grijs, niet al te koud en we gaan naar Boulogne, ondanks dat de wind pal tegen staat.

Helaas dus motoren vandaag, maar..... de goeie wind voor onze bestemming komt eraan en dat zeker een dag of 5 achter elkaar. Het luieren komt daarna vanzelf wel, denken we.

Het zonnetje doet een poging door te breken, maar dat lukt niet erg.

Er is maximaal 18 knopen wind voorspeld, maar in het nauw van Calais hebben we uitschieters naar 30 knopen en komen er bakken water over. Hakken en klotsen door het water, dat is het.

Net voor Calais geven twee met ons uit Duinkerken vertrokken schepen het op en draaien om, terug naar Duinkerken.

Wij hebben dat ook wel eens gedaan als het erg tegen zat, zeker toen we nog minder ervaren zeilers waren.

Pietertje 2 vreet zich mijl naar mijl door de zoute golven, geweldig schip !

Een ding zit echt mee, de hele route loopt de stroom in ons voordeel en dat scheelt  extra zorg als we straks om Cap Gris-Nez heen moeten.  

Het is geen grote kaap, maar wel een lastpak; om 14.30 uur zijn we er voorbij.

Allles gaat goed en Boulogne sur Mer komt razendsnel dichterbij.

Om  16.00 uur liggen we in een prima box en zitten aan een lekker biertje, nadat Hilco een van de luchthappers heeft hersteld die niet goed afsloot. Dan houden we het tenminste droog in het toilet.

Straks lekker in de kuip aan de maaltijd en verder zien we wel.

Inmiddels is het donker en kunnen we zowaar Netflix kijken, omdat de internetverbinding hier goed is.

Ben benieuwd hoe het morgen loopt.

De voorspelde BF 5 met uitschieters naar 6 is best pittig, maar de wind gaat naar het Noorden, wat erg gunstig is.

Wel een flinke afstand voor de boeg, Dieppe of Fecamp, ruim 8 óf 11 uur zeilen.

Het was een hak- en klotsdag

Avond in Duinkerken

Zoals altijd was het een onrustige nacht in Boulogne sur Mer.

Vannacht zijn er enkele Engelse zeilers aangekomen, maar is niemand aan ons afgemeerd, omdat er voldoende boxen vrij waren.

De wind is gelukkig nu wat gaan liggen, want vannacht lagen we aardig te deinen.

Rita en Cees & Pya nog bedankt voor de spam waarschuwing in het gastenboek.

Dit hebben we nog nooit meegemaakt . 

Ik was zo kwaad toen ik al die leuke "bankiers" skipte, dat ik alleen maar hoop dat ik geen vriendenberichten heb verwijderd.

Gelukkig kwam ik jouw naam tegen Rien, toen ben ik gestopt !

Verder is iedereen natuurlijk van harte welkom in het gastenboek,

De wind gaat wat liggen dus we wagen het er maar op.

Om 10.00 uur zijn we buitengaats en is het heerlijk zeilen. Wat een verrassing !

De lucht wordt blauwer, de zon kom vol door en langzaam verwijnt de kou vanwege de Noordenwind uit de lucht.

We lezen, doen een dutje en turen naar de einder. Het leven is goed.

Tot  15.30 staat de stroom mee, maar daarna doeken we de zeilen op vanwege het feit dat we amper voortgang meer hebben.

Bij de ingang van Dieppe torent het kerkje hoog boven boven ons uit als we naar binnen varen.

Overal op de kade klink muziek, het is Fete de Musique in Dieppe.

Boven ons ponton galmen de blues het water over.

Een beetje veel, een beetje hard, maar wel lekkere muziek.

We kunnen nog net voor sluitingstijd de boodschappen voor een paar dagen doen, alleen de slager is al gesloten.

Zeebaars dan maar, ook heel lekker.

We gaan bij Restaurant du Port langs en jawel, madame leeft nog !

Elk jaar 5 cm kleiner en haar krakerige heksenstemmetje is er ook niet beter op geworden.

We worden hartelijk begroet en eten als vanouds heerlijk klassiek Frans, met een visje en een stinkend kaasje toe.

Na een flinke wandeling dalen we af naar Pietertje 2.

Inmiddels is het fris geworden.  De muzikanten spelen en wij lezen.

Het was een dag met een sauce a la Dieppoise

L'Etretat ... prachtig !

Stralend weer, heerlijk !

Vannacht was het flink koud, maar als we aan ons ontbijtje in de kuip zitten, warmt de zon de boel al aardig op.

Er schijn een hittegolf aan te komen, maar voorlopig is het genieten.

Tegen 10.00 uur zijn we op zee.

Het eerste uur kunnen we zeilen, maar dan valt de wind grotendeels weg en moet de motor aan.

Het was voorspeld, maar toch jammer !

Rond de middag staat er zero wind, maar met een goed boek en uitzicht op de mooie kust is er niets aan de hand.

Fecamp laten we liggen.

Net voor Le Havre denderen er 5 Mirages laag over de boot heen. 

Wat een herrie, even is het oorlog op het water. Ik moet denken aan de Syrie en hoe afschuwelijk dat moet zijn.

De boten van de zeilwedstrijd die voor de ingang aan de gang is kunnen we goed ontwijken en kalm tuffen we naar binnen.

Er blijkt een totaal nieuwe haven te zijn aangelegd en we meren om 16.45 uur af aan een royale steiger.

Deze keer zullen we Le Havre eens gaan bekijken.

Dat is er altijd bij ingeschoten als we deze plek op doortocht aandeden en ons laatste avontuur met Knabbel & Babbel van Le Havre in 2009 kwam toch even bovendrijven.

Na een biertje lopen we de stad in en bezoeken als eerste de aan de buitenkant streng uitziende  St. Joseph Kerk, die als een hoog lichtbaken boven de stad troont.

Met de bouw is  in 1951 na het verwoestende bombardement op Le Havre begonnen, door architect Auguste Perret.

Het interieur is adembenemende mooi en de stoere betonnen constructie wordt tot boven in de enorm hoge toren aangelicht  door gekleurde abstracte  vormen in glas.

We boffen dat de zon schijnt, waardoor al die mooie lichtbronnen optimaal zichtbaar zijn.

Onder de indruk lopen we naar buiten en gaan op weg  naar het in 2015 geheel gerestaureerde project Le Volcan van Oscar Niemeyer, wereldberoemd architect van o.a. Brasilia.

Het is een tijdsbeeld, maar nog steeds zo modern en spannend om te zien.

De twee witte amorfe vulkaanvormen en hoe ze met de omgeving zijn verbonden, maken het zo interessant.

Le Petit Vulcan is in gebruik als bibliotheek, maar die is helaas nu gesloten.

Le Grand Vulcan is een jongerenplek, er is een theater, je kunt er wat drinken, mooie waterpartijen en dat allemaal op loopafstand van de haven

Je ziet het… goeie architecten maken een stad en wij worden hier erg gelukkig van !

Terug op de boot eten we laat in de kuip en zitten daar totdat het te fris wordt.

Lekkere kaasjes toe… Vive la France.

Het was architectendag.

Le Volcan van architect Oscar Niemeyer

Hoogzomer en zo vroeg in de ochtend al. Heerlijk !

In korte broek en T-shirt varen we tegen 10.00 uur de Seine Baai op.

Geen wind, maar een kniesoor die daar op let !

Er liggen veel schepen op de rede van Le Havre, maar zo'n anderhalf uur later zijn we die allemaal gepasseerd.

In de loop van de middag wordt het was frisser,  licht bewolkt en moeten de truien aan.

Ik draai een wasje, dat inmiddels lekker aan de zeerailing hangt te drogen.

De zee is en blijft prachtig.

Als het goed is kunnen we rond 17.00 uur naar binnen en staat er net voldoende water om de haven binnen te varen.

Altijd enige twijfel bij zo'n strakke calculatie,  maar het klopt,  er staat 2.50 meter en om 17.30 uur zijn we afgemeerd.

Puike schipper mijn Hilco !

We luieren wat en lopen naar het kleine restaurantje bij de haven.

Als we bij het afrekenen zien dat ze de fles wijn niet op de rekening hebben gezet melden we dat en zoent de bediening ons nog net niet bij het weggaan.

Altijd een fijne plek om te eten, simpele kaart, goed eten, vriendelijke bediening en prima prijs.

Als we naar Pietertje 2 teruglopen staat de maan boven Saint Vaast.

Morgen blijven we een dag !

Het was wasdag.

Een plankje lekkers in St. Vaast

Jeetje, wat heb ik weer wonderlijk gedroomd vannacht.

Dat heb ik altijd op de boot; misschien heeft het met de zoute lucht te maken !

Ik was de bootsman van de beroemde portretschilder Plasson, een van de fantastische personages uit het boek "Oceaan van een zee" van Alessandro Barrico.

Die besluit alle portretten te vergeten en wil de rest van zijn leven alleen nog maar de zee schilderen.

Het lukt hem steeds niet, want bij zijn zeer geslaagde portretten begint hij altijd bij de ogen, waarna de rest vanzelf volgt.

Maar de zee heeft geen ogen, hoe hij ook zoekt..

Elke dag staat hij met zijn ezel en schildersdoek in zee, totdat de vloed zijn borst heeft bereikt en wordt dan opgehaald door een bootsman die hem veilig naar de wal brengt.

Zijn doeken blijven wit.

Ik ben de bootsman en snap het niet.

Vertel hem van Pietertje2 en hoe de zee er steeds anders uitziet.

Gek word ik ervan dat ik hem steeds moet ophalen met alweer een wit doek op de ezel.

Gelukkig word ik wakker van de schipper die een vers broodje is gaan halen bij de bakker en aan boord stapt.

Het is heerlijk warm en na het ontbijt zetten we de bimini op.

We luieren en wandelen naar de La Chapelle des Marins, waar we altijd van onder de indruk zijn. 

Een paar jaar geleden verging er nog een schip met 8 bemanningsleden uit Saint Vaast, waarvan 3 uit één familie.

De zee geeft en de zee neemt.

Respect voor al die mensen die mensen die op zee hun dagelijks brood moeten verdienen.

In de kuip moet de mozarella er aan geloven, vergezeld van zo'n enorme mooie, rijpe, frommelige vleestomaat en basilicum uit eigen pluk. De plant krijgt inmiddels al echte zeebenen en doet het goed aan boord.

Pas om 21.30 zitten we aan een lichte maaltijd in de kuip.

Trui aan, maar het is heerlijk om zulke lange dagen buiten te zijn.

Het was een kalme dag.

Maan boven Saint Vaast La Hougue

Vandaag een ode aan de zee, door Rosetta Clissa

Vorige maand kwam haar nieuwe poëziebundel " La luce Riflessa" uit.

Ik heb Rosetta afgelopen februari in Pescara ontmoet, toen ik met  5 italiaanse schilders exposeerde in de tentoonstelling "Magister"  (meesterschap) in het Aurum van Pescara.

Mijn schilderij -  in 2014 opgedragen aan Malala Yousafzai -  staat op de cover van La Luce Riflessa en daar ben ik heel blij mee.

La Luce Riflessa ...... Het gereflecteerde licht

Vivo al mare.... ik woon aan de zee, door Rosetta Clissa.

Vivo al mare.

Io vivo al mare

dove le onde di blu

cullano il mio cuore,

le conchiglie adornano il mio collo,

la sabbia graffia ogni pezzo di pelle.

Vivo al mare

dove gli squarci dei lampi

illuminato facce di marinai

piene di salsedine.

Vivo la tempesta

come guerriero imperturbabile

fino alla fine della battaglia.

Quando l’ultima onda

mi porta a riva

sono esausta e felice.

Arenata,

ancora al buio, cerco casa.

C’è un pazzo

Che mi invita nel suo castello,

é di sabbia, con stanze grandi.

Mi dice: riposa, io sono luce.

Lo guardo, gli sorrido,

mi sono riconosciuta.

Perché io vivo al mare,

dentro il mare della vita.

Het was poëzie dag.

For the beauty of Malala (150 x 150 cm) uit 2014

Onder een stralende zon worden we wakker en ontbijten buiten.

De wind is Noord Oost

Naast ons liggen Fransen met hun boot “Sjiek”, die ook in St. Vaast naast ons lagen.

Leuke familie met puberzoon en een jonger broertje..

Ze komen uit Caen en hun thuishaven is Quistreham.

Ik vertel hoe we jaren geleden stomverbaasd waren van de chaos in de sluis van Quistreham,  vanwege het feit dat zoet en zout water zich in deze sluis mengen en veel schippers niet wisten wat ze met hun rondtollende boten in het kolkende water moeten doen. Ook wij vonden het een raar fenomeen

Ze moeten daar om lachen, maar beamen dat het best gevaarlijk kan zijn.

Nadat we alle verdedigingsbolwerken van de haven van Cherbourg voorbij zijn, schieten we om 11.30 uur met ruim 12 knopen langs Cap La Hague.

De kaap ligt er vredig bij, zo zien we het graag.

De zeilen kunnen worden gezet en het is fantastisch zeilweer,  4  BF en enorm veel stroom mee.

Voor Alderney klokken we 15 knopen, dat komt zelden voor.

Voor we het weten komt Guernsey in beeld en staat er genoeg water bij het tankstation om diesel te tanken,

Aangezien we toch de Marina nog niet in kunnen, dobberen zo’n klein half uur  in de rondte totdat we aan de beurt zijn. Snel gaat het hier nooit.

Pietertje 2 is dorstig, maar we kunnen weer vooruit, voor het geval er geen wind staat en we de motor moeten bijzetten.

Daarna afgemeerd aan het wachtponton, totdat er genoeg water staat en de havenmeester ons komt halen.

Boodschappenlijstje ligt klaar en Marks & Spencer is vlakbij om de voorraad op peil te brengen.

Tijd voor het logboek, in afwachting van de havenmeester.

Morgen gaan we op tijd weg.. is het plan.

Rond 17.30 uur Engelse tijd geeft de havenmeester een seintje en kunnen we afmeren in de Marina.

Boodschappen gedaan en een lekkere fritto misto gegeten in Dix Neuf.  altijd lekker en een  leuke sfeer met goeie jazz

Het was een dag met een vriendelijke Cap la Hague 

Blauw, blauwer, blauwst

Vandaag maken we de oversteek van Guernsey naar Bretagne.

Bijna 80 mijl, dus een lange dag voor de boeg.

Om 7.45 uur varen we naar buiten, het is bijna hoog water en een prachtige ochtend !

De zon schijnt, kalm water en wij zijn weer eens de enige die uitvaren.

Uren lang voelen we ons alleen op de wereld en komen niemand tegen.

Na een uurtje gaan de zeilen omhoog en zo nu en dan, als de wind wegvalt, zetten we de motor bij.

Tegen half drie kentert het tij.

We zeilen met uitgeboomd voorzeil met de wind achter, dus de bulletalie is gezet om klapgijpen te voorkomen

Al met al valt het niet tegen. Wel is het behoorlijk mistig zo nu en dan.

Na Perros Guirec en Ploumanach trekt de wind aan tot een BF 5 en is het zo nu en dan knap knobbelig op zee, maar....Roscoff komt steeds dichterbij.

Deze NO wind staat er zelden als je naar het Westen gaat, dus daar willen we graag gebruik van maken.

Zo'n cadeautje van moeder natuur moet je nooit afslaan als zeiler.

Het luieren komt nog wel op de terugweg en dan doen we zeker ook Ploumanach aan.

Hotsend en klotsend met een koude wind bereiken we Roscoff en bind ik de landvasten en stootwillen aan in de beroepshaven.

Eenmaal om de hoek  van de Marina stroomt het enorm, dus een goede voorbereiding is het halve werk,

Na wat zoekwerk vinden we een vrije  box waaraan het goed toeven is.

Het is best druk in de havens tot nu toe, vinden we !

Hilco ruimt de boel op en na een uurtje eten we relaxed binnen, ribeye, groenten en aardappeltjes uit de oven.

De fles wijn van Manuel smaakt heerlijk en na wat internetgetob en leesplezier is het snel donker.

Het was een lange dag

Een prachtige ochtend als we langs Castle Cornet bij St. Peter Port wegvaren

Zowaar, het is grijs als we wakker worden en we missen de zon nu al.

Na de lange dag van gisteren, vandaag een kortere afstand.

Enerzijds omdat we daar zin in hebben, maar vooral omdat tegen de middag het tij keert en dat net voor dat we bij  Chenal du Four zijn en daar willen we zeker geen wind tegen tij hebben.

Te gevaarlijk en heel erg vervelend.

Hilco bereid alvast  de spieboom voor, zodat straks op open water de werkzaamheden aan dek minimaal zijn.

De wind staat nog steeds achter dus het voorzeil uitbomen bevalt ons heel goed en voorkomt veel getuitel van Pietertje 2.

Om 8.30 zijn we weer op zee. Koud !

We vorderen prima, maar het is erg mistig.

Vervelend met de eerste Bretonse rotsen om ons heen !

Je ziet ze op de kaart, maar als ze ineens voor je opdoemen schrik je toch.

De wind trekt aan tot 22 knopen, als we in het ruige rotsgebied voor de ingang naar L’Aber Wrac’h zijn.

De zeilen hebben we inmiddels opgedoekt

We “sluipen” door de enorme rotspartijen bij de ingang, prachtig maar heel erg opletten geblazen, zeker met mist.

De wind poeiert nu echt, maar gelukkig vinden we de laatste plek aan de binnenkant van het visitors ponton.

We worden geholpen met afmeren, want er staat een rotwind en je kun hier geen kant op vanwege de sterke stroming.

Pfft.  gelukkig,  Kop op de wind, het is een prima plek. Het is inmiddels 13.00 uur

Met wat charcuterie en een pasta als hoofdgerecht lunchen we in de zon in de kuip.

De mist is helemaal opgetrokken.

Twee uur later helpen we een schip aan ons afmeren.

De bemanning ziet er verwilderd uit vanwege de stormachtige  wind en de mist waarin zij ook zaten.

Ze zijn stomverbaasd dat hier de zon schijnt.

We zien ze de eerste uren niet meer terug aan boord.

Het is een prachtige avond als de zon tussen de rotsen verdwijnt

Het was een mistige dag.

L'Aber Wrac'h

Gelukkig is de mist opgetrokken. Het is zonnig, nog wat fris en er staat een BF 4.

We kloppen de buren wakker, melden dat we vertrekken en de trossen gaan los om 7.30 uur.

De omgeving hier is prachtig, maar we willen nog even van de NO wind gebruik maken om verder naar het Westen te gaan.

We zeilen lekker met de stroom mee en voor we het weten zitten we in Chenal du Four, waar we zonder gedoe doorheen komen. Altijd weer fijn als je zo'n lastpak voorbij bent.

Verkeerde wind of verkeerd tij en je bent de klos.

Ik denk dat het naastgelegen Chenal de la Helle en Plateau de la Helle niet voor niets zo heten.

Een gewaarschuwd mens telt voor twee !

We komen op ons plan om Camaret aan te doen terug en besluiten voor Brest.

Inmiddels staat er een BF 5, we zijn nog nooit in Brest geweest en in Camaret lig je niet echt beschermd tegen de wind.

Brest is een uurtje verder;  inmiddels staat de motor bij nadat om 12.00 uur het tij is gekeerd.

We hebben besloten voor Marina du Chateau en niet voor Port du Moulin Blanc.

De eerste haven is vrij nieuw en in de tweede lig je behoorlijk onbeschut.

De Rade de Brest is prachtig en veel groter dan we dachten; hier kan je je in de weekenden ook prima zeilen zonder de zee op te moeten.

Even lijkt het of er amper plaats is als we Marina du Chateau binnen varen, maar we vinden een vrije box en zijn om 14.00 uur afgemeerd.

Binnen no time staat er een lekkere salade in de kuip en lunchen we onder de bimini.

Het is warm en we zijn moe. 

Omdat we nog niets van Brest hebben gezien, besluiten we om op zijn minst een dag extra te blijven.

's Avonds halen we nog net de kade met de vele restaurantjes en het voelt goed als we naar Pietertje 2 teruglopen dat we morgen nog een dag blijven.

Het was aankomst in Brest dag.

In de Rade de Brest

Het is prachtig weer, wat zijn we bofkonten.

Heel relaxed een ontbijtje en daarna met buslijn 4 naar het centrum voor de boodschappen.

De bus rijdt zo'n 4 keer per uur en lopend heuvel op en af met volle boodschappentassen is echt niet fijn.

Brest is een verrassing en een verademing.

Waarom weet ik niet, maar we hadden een veel industriëlere stad verwacht.

Het centrum heeft enorme brede autovrije straten,  waar alleen de metro rijdt.

De stad is onrustig en we komen er achter dat Frankrijk vanmiddag tegen Argentinië speelt.

Moeders staan bij de bushalte Franse vlaggetjes op kinderwangen te tekenen en de stad maakt zich op voor de WK-wedstrijd.

De wedstrijd begint om 16.00 uur en we besluiten bij cafe L'Annexe de la Base naar de wedstrijd te gaan kijken.

Voor we het weten staan we uit volle borst de Marseillaise mee te hummen.

Helaas kom ik qua tekst niet verder dan "Allons enfants de la patrie" en iets van "liberté, liberté cherie", maar dat mag de pret niet drukken.

De sfeer is fantastisch en de spanning stijgt tot ongekende hoogte, na de door Frankrijk benutte penalty en het gelijkspel na de rust,

Bij elke wissel klappen ze hier, grappig.

Het gejuich van honderden mensen dendert door de haven als Frankrijk uiteindelijk de wedstrijd wint.

Binnen 5 minuten stapt iedereen weer op; bijna niemand blijft hangen of doorzakken, ook bijzonder.

s' Avonds eten we een heerlijk menuutje aan de wal, met oesters, een visje en tiramisu, ja ja, oh jee oh jee.

Het is een prachtige avond en het blijft bijna tot 23.00 uur licht. Genieten !

We besluiten voor nog een extra dag Brest

Het was een dag met de Marseillaise.

Marina du Chateau in Brest

Om 9.00 uur is het al hoog zomer in Brest.

Onder de bimini met wat yoghurt en vers fruit .... wat is zo'n afdakje boven je hoofd toch geweldig als het warm en zonnig is.

Hilco poetst de boot, ik kuis  binnen het een en ander en werk het logboek bij.

We hebben plannen, maar in hoeverre we daar aan toe zullen komen, geen idee.

Nou, onze plannen bleken vakantieplannen.

Liederlijk lui, maar soms billenknijpend van spanning kijken we Formule 1 en zijn supertrots dat Max Verstappen de race in Oostenrijk wint.

Een welbestede zondagmiddag dus !

’s Avonds voor een hapje naar de kade, waar de rust is weergekeerd en er een mediterrane sfeer heerst.

Het was een dag met het Wilhelmus.

Vrij als de vogels, zo voelt het !

Donder, bliksem en stortregen.  Ook dat kan hier.

De voorspellingen waren duidelijk, vandaag meer dan 70% kans op veel regen en onweer.

Er staat amper wind, dus we vertrekken.

We zitten droog onder de kap en met weinig wind moet de passage van de Raz de Seine ook geen probleem zijn.

Om 8.00 uur varen we weg, regenpakken en laarzen aan.

Eerlijk gezegd vind ik al die bliksem op dit grote water niet echt fijn en een paar keer kijken we elkaar wat somber aan, denkend aan de aantrekkingskracht van onze hoge mast onder deze omstandigheden.

Een uur later passeren we Camaret en nog een uur later is het onweer gelukkig voorbij.

Maar het regent, regent en regent.

We hadden gehoopt dat al die buien zich aan land zouden ontladen, wat vaak voorkomt, maar we moeten eraan geloven. 

De hele dag is het grijs en nat, maar we vorderen goed.

Even na 11.00 uur varen we de Raz de Seine in, die zich keurig gedraagt met deze windstilte en stroom mee.

Tegen 17.15 zitten we net voor Concarneau en varen twee piepjonge havenmeestermeisjes ons tegemoet.

Follow us please !

Er is geen box vrij en ze willen ons achter een schip aan het ponton laten afmeren.

We zien direkt dat die plek veel te kort is en volop in de deining van de buitenhaven ligt.

De meisjes toveren een rolmaat te voorschijn, rennen over de kade .... pas de problème !

Komische taferelen waar we niet echt blij van worden.

We zien het niet zitten en Hilco maakt aanstalten om te vertrekken, maar onze redding komt naar buiten varen !

Een Franse boot vertrekt van een plek waar wij ook mogen liggen.

Ik vraag naar hun diepgang en we constateren dat het zou moeten gaan.

De havenmeestermeisjes zeggen dat we daar te breed voor zijn, maar mijn timmermansoog zegt van niet.

Zonder problemen manouvreert Hilco de boot in de box; het past, iedereen blij.

Natte pakken uit en een warme douche, heerlijk.

Ik kook met het schuifluik open, want het is benauwd en vochtig buiten.

De regen komt met bakken naar beneden als mijn asperges, champignons, gekarameliseerde rode ui en aardappeltjes klaar zijn.

Stukje vlees even in de pan en plop zegt de kurk.

We hebben het naar onze zin en zijn 73 mijl verder.

Het was een hele natte dag  

Donder, bliksem en stortregen als we uit Brest vertrekken

Het regent en het is grijs buiten. Lekker nog een keer omdraaien in de kooi.

We hebben niet veel zin in nog zo'n natte dag op zee en blijven dus in Concarneau.

Mooie stad met veel verleden.

Hopelijk wordt het droog in de loop van de dag, maar om 14.00 uur komt de regen nog met bakken naar beneden.

Zitten jullie daar in Rotjeknor of in den Osse  lekker onze berichtjes in de stralende zon te lezen ?

We hebben nog steeds een gastenboek .... en sommige zeelieden zijn watjes en houden van berichtjes van vrienden, zeker als het zo hard regent.

Tegen half vijf is het eindelijk droog, maar staat er wel een flinke wind

We reppen ons naar de Carrefour om de voorraden aan te vullen, de watertank wordt volgetankt en Hilco repareert een navigatielicht dat het niet doet.

Ook hebben we een nieuw brandstof tankje voor de dinghy aangeschaft en volgetankt.

Dat was dit voorjaar ineens uit de ankerbak verdwenen en we hebben geen idee wat en hoe

Met de ankergebieden in het vooruitzicht hebben we dat zeker nodig.

Lekker gekookt  met verse zalm, een gestoomd aardappeltje en witlofsalade. Kaasjes en mango met perzik toe.

Volgens mij  is de bedenker van de schijf van 5 geheel tevreden. Wij zijn het zeker.

Inmiddels is de wind gaan liggen en is het nog steeds droog.

Morgen zou het beter weer moeten zijn, maar we wachten het even af.

Het was wederom een zeer natte dag.

De ongenaakbare Raz de Seine, gelukkig met stroom mee en weinig wind.

Om 8.30 vertrekken we. 

Grijs weer, met een sprikkeltje regen. Na een kwartier staan de zeilen,  is het droog en komen de eerste strepen blauw aan de lucht. 

Goed zeilweer en prima wind, maar er staan flinke golven half achter en ik verdwijn wat katterig naar beneden om erger te voorkomen.

Om 12.00 uur is de zon helemaal terug, wat heerlijk na die paar dagen regen. Ik ben weer helemaal bij.

Als we Belle Ile in de verte zien liggen is het nog een goed uur zeilen en om 15.00 uur zijn we aan die ene mooring aan de buitenkant van  de baai van Sauzon belegd. Wel even wennen hoe het moet,  zo’n moorring aanhaken, maar na een misser van mijn kant liggen we als een huis.

Hilco pompt de bijboot op en we plaatsen het buitenboord motortje. 

Tussen alle boten door tuffen we naar Sauzon, wat is het hier toch prachtig.

We eten heerlijk bij  Le Cale en Hilco verwent zichzelf met een bordje prachtige Girardeaux oesters.

De eigenaar is wat molliger geworden en zijn grote karakteristieke hoofd zit nog meer vastgeklonken aan zijn romp. Vriendelijke man en perfecte gastheer.

Naast ons zit een vader met dochter uit Plymouth. We kletsen gezellig over van alles, Zijn boot ligt hier vlakbij op het vaste land en zijn vrouw komt alleen maar over voor het lekkere eten in Frankrijk en wil geen mijl zeilen.

Tegen het donker stappen we in de bijboot en varen weer terug naar Pietertje 2, die klotsend in een stevige deining op ons ligt te wachten.

Het was een dag op een mooi eiland.

Pietertje2 ligt voor anker bij het grote rotsblok in de baai van Sauzon

Na een ware  klotsnacht met aardig wat wind, varen we even na 8.00 uur weg. Een pikdonkere lucht op de achtergrond. Als we de regenzone op zee zien naderen gaan de zeilpakken aan en barst er een flinke bui los.

Gelukkig is het niet koud en klaart het langzaam op. De dreigende buien blijven nog een paar uur hangen, maar de zon wint steeds meer terrein.

We komen de eerste school dolfijnen tegen. 

Een stuk of 7, die razend snel langs de boot dansen

Wat is dat toch mooi !

Vanaf 10.30 is het fantastisch  bezeild en  zijn de wolken grotendeels van de lucht.

De wind piekt naar ruim 20 knopen en we naderen heel snel Ile d'Yeu.

Precies met laag water varen we aarzelend de haven binnen,  wat hier best  spannend is. 

Het zou net moeten kunnen… en het kan !

Om 16.15 zijn we aan ponton A afgemeerd en maken kennis met onze achterburen, Jaap en Anneke uit Enkhuizen.

We zijn lui en besluiten een paar dagen te blijven.

Snack Martin bestaat nog steeds en de kordate, heel vriendelijke eigenaresse runt haar eethuisje wederom met strakke hand. 

Verder is alles hetzelfde 

De bankbreedte is nog steeds 15 cm, het is er nog steeds druk en we moeten een half uurtje wachten voordat er een tafel vrij is.

Als we aan een pastis in de dichtstbijzijnde bar zitten regent het even keihard, maar daarna trekt de lucht open. Het is nog niet het goede seizoen voor de  Patagos van het eiland, maar de mosselen zijn ook heerlijk en de ijsjes buitenproportioneel groot.

Het was een dag op een ander eiland.

Het uitzicht bij Port de La Meule

Prachtig weer !

Aan de overkant komt er een grote box vrij en we verkassen snel. 

Met het weekend voor de boeg zou het erg druk aan het ponton kunnen worden en dan is een vrije box echt een luxe. 

Het blijken er zelfs twee te zijn en Hilco waarschuwt Jaap en Anneke. Die liggen op goeie wind liggen te wachten om door te gaan naar Spanje en vervolgens Portugal, waar ze de boot willen laten liggen om het volgende seizoen in Portugal te kunnen rondkijken

Ook zij kiezen voor de box, omdat je dan altijd weg kunt, zonder je buren lastig te moeten vallen.

Na het ontbijt is het tijd om het teakdek in de Semco te zetten, aldus mijn Master and Commander.

Nee hoor, dat is flauw van me. 

Voor ons vertrek zijn we daar niet aan toegekomen en het is tijd voor een onderhoudsbeurt. 

We scharrelen een paar uur met een schuurblokje over het dek en Hilco spoelt de boel schoon.

Na de lunch is het teak droog en moeten onze knieën er wederom aan geloven. 

Ruim twee uur later ziet het dek er weer fantastisch uit.

Alle Fransen uit de haven kijken naar de WK wedstrijd Frankrijk -Uruguay.

Aan het gejuich op de kade horen we dat het goed gaat en Frankrijk blijkt  met 2-0 gewonnen te hebben en is door naar de halve finale,

Toeters, bier  en champagne, dat moet gevierd worden !

We hebben de wedstrijd gemist, maar ons teakdek kan er de rest van het seizoen weer tegen.

Pfft.  wat een warme klus.

Relaxed aan boord gekookt en veel gelezen.

Helaas is mijn computer vastgelopen en ben ik al dagen aan het proberen  om de boel aan de  gang te krijgen.

Nu ben ik de achterstand van de afgelopen dagen aan het bijwerken op Hilco’s computer. Erg vervelend en lastig

Het was een klusdag.

Een van de prachtige baaitjes op Ile d'Yeu

Zomer, zomer, zomer.

We gaan op zoek naar een paar elektrische fietsen voor een dagje eiland . Het weer kan niet beter en op het tweede adres zijn er twee prima Batavus fietsen - met turbo knop - beschikbaar.

Na met de fiets de boodschappen te hebben gedaan, want dat scheelt veel gesjouw, vertrekken we. 

Beschermingsfaktor 30 aangebracht en zonnepetjes mee.

Wat is het toch mooi hier… 

We fietsen richting Pointe du But en kijken onze ogen uit.

Er wordt gezwommen in de Atlantische Oceaan, maar er zijn maar een paar mensen op de prachtige strandjes tussen de rotsen. 

Het water is helder, de lucht is blauw, het eiland is nog groen en geurt naar allerlei bloemen en op het ruisen van de golven na is het stil. Paradijs !

Bij Port de La Meule eten we een vissalade bij Le Vagabond, het enige restaurantje wat je onderweg tegenkomt. Het leven is goed.

Het is nu de derde keer dat we dit zeilgebied in de Atlantic aandoen.

Het is belachelijk ver weg met een zeilboot, maar zo de moeite waard. 

Ile d'Yeu is het enige eiland waarvan we ook nu weer zeggen dat een huisje huren of hebben helemaal geen slecht idee is. Gezien de prijzen blijft het daar waarschijnlijk bij, maar toch. Mooi is het.

Via  La Croix en Pointe des Corbeaux fietsen we aan de andere kant van het eiland  weer terug naar de haven van Joinville en leveren  aan het einde van de middag bekaf de fietsen weer in.

Jaap en Anneke willen ’s avonds ook naar Snack Martin en stellen voor om met z’n vieren te gaan. 

Zo gedaan; de wachttijd blijkt maar 15 minuten en we  kijken nog wat rond in de kleine straatjes van Joinville.

Het eten is zoals altijd eenvoudig, supervers en heerlijk en we hebben volop te bepraten.

Wij hebben besloten morgen heel vroeg te vertrekken, omdat we qua waterstand moeten kiezen om aan het begin van de middag of rond middernacht aan te komen in de buurt van La Rochelle.  

Kiezen op elkaar, verstand gebruiken en vroeg op dus.

Jaap en Anneke vertrekken morgen rond de middag richting Gyon, waar ze de volgende dag voor donker aan zullen komen.

Hartelijk nemen we afscheid en wensen ze een behouden vaart toe.

Het was een fietsdag.

De heerlijke patagos van Ile d'Yeu

4.10  staan we op.

Pikdonker buiten, gelukkig helder en een mooi maansikkeltje aan de hemel.

Als de pot thee klaar, lossen we de landvasten en varen om 4.30 weg met genoeg water om over de ondiepte voor Ile D'Yeu  weg te komen.

Er staat een kalme windje en het is niet koud.

Ik ga nog even naar beneden om wat slaap in te halen en Hilco vaart de ochtend tegemoet, terwijl hij prachtige foto’s van de zonsopgang maakt.

Het wordt een stralende dag en rond 8.00 uur zitten we aan een gezond yoghurtje met vers fruit.

We vorderen goed en komen om 10.00 uur in een gebied met veel vissersboten, die druk aan het netten zijn.

Het is warm als even na 11.00 uur de zandstranden van Ile de Ré in beeld komen.

Vanaf 12.00 uur staat er genoeg water, opent de sluis en kunnen we bij Saint Martin naar binnen.

Een havenmeester vaart ons tegemoet en de andere wacht ons boven aan de kade op, terwijl hij ons een welkom toeroept.

Het wonder geschiedt er is een box vrij op Saint Martin !

Zo luxe hebben we het nog nooit gehad. Het ligt meestal bomvol hier. 

Fijn dat we wat eerder uit Nederland vertrokken zijn en het hoogseizoen nog niet is begonnen.

12.45 uur zijn we afgemeerd, dik tevreden en blij dat we in het pikdonker zijn vertrokken.

Na een salade halen we transpirerend de gemiste slaap in, met alle luiken en ramen wijdopen.

Maar goed,  we wilden zomer en we hebben zomer !

De rest van de dag doen we het  kalm aan en genieten van het ongelofelijk mooie haventje midden in Saint Martin.

Niet te druk en geen lawaai.
Een kabbelende zondag met keuvelende mensen, totdat  het langzaam donker wordt en de lampen  de mooie binnenstad aanlichten.

Het was een lange dag.

Zonsopgang op weg naar Ile de Ré

Prachtig weer.

Heerlijk geslapen, met zo nu en dan een zilt zeebriesje in de kooi.

We halen de boodschappen bij de grote overdekte versmarkt van Saint Martin. 

Wat jammer dat onze eigen mooie Rotterdamse Markthal niet zo'n aanbod heeft.

Een diverser vers aanbod tegen normale prijzen zou zeker meer omzet genereren.

De zaterdagmarkt is een te grote concurrent, denk ik.

Maar goed, het gebouw is een geweldige architectonische aanwinst voor de stad en trekt veel bezoekers.

’s Avonds lekker simpel aan boord gekookt. 

Door het geluier en de warmte zijn we niet echt hongerig !

Het was een vakantiedag.

Uitzicht vanaf Pietertje2 op de binnenstad van Saint Martin

Tropisch warm en geen wind.

Ons besluit om te gaan fietsen laten we vallen. 

Met dit weer moet je vooral in de schaduw blijven en je kalm houden.

Kortom, we bezoeken de prachtige kathedraal, dwalen door de straatjes, kopen een shirtje en een rokje en gedragen ons als echte toeristen.

Vanavond speelt Frankrijk de halve finale tegen België.

De restaurants hangen de vlaggen al uit  en in de bars komen de TV-schermen tevoorschijn.

Ik heb prachtige grote garnalen voor de lunch gekocht. Met een salade Nicoise vooraf, wat gegrilde groenten en een knisperig stokbroodje eten we in onze 4 sterren kuip. 

Aan andere dingen komen we vandaag niet toe.

Vakantie houden valt niet mee !

Een half uur voor aanvang van de wedstrijd lopen we naar restaurant De Skipper, waar voetbal wordt gekeken. 

We krijgen het allerlaatste beschikbare tafeltje.  

Als de Marseillaise klinkt, zingt de bediening met blauw-wit-rode pruiken en de Franse vlag op hun wangen uit volle borst mee, maar….  ze vergeten hun klanten niet .

Het is leuk en spannend om een lekker zeebaarsje te eten en voetbal te kijken.

Naast ons is een groep Belgen neergestreken met de nationale vlag op tafel. 

Ze maken veel kabaal en de Fransen kijken zo nu en dan wat verstoord op.  

Iets verderop aan de kade is blijkbaar een snellere internetverbinding en golft een hels kabaal onze kant op. Daar is een doelpunt gevallen en wij hebben nog niets gezien.

Iedereen springt op en jawel, Frankrijk heeft gescoord, nu gaan ze er pas echt in geloven.

Het is spannend totdat het eindsignaal klinkt, 

Op deze manier beleven wij het WK ook !

Door overvloedig drankgebruik van een groepje jongeren aan de overkant van de kade waar we liggen wordt het minder leuk. Ze maken een pestherrie en klimmen naar beneden om vervolgens via een zeilboot waarvan de eigenaar niet aan boord is in de haven te duiken.

Een landvast los, stootwillen op de steigers en veel gelal.

Gelukkig ontnuchtert het koude water en even na middernacht is de rust bijna weergekeerd,

Het was halve finale dag.

De kathedraal van Saint Martin de Ré

Heerlijk geslapen.

Het is wat afgekoeld en er staat een lekker windje.

Boodschappen gedaan in de markthal, wat altijd een feestje is.

Vandaag gaan we naar een dichtbij gelegen eiland, zo'n 17 mijl verder.

We varen weg als de sluis opent  om 13.30 uur en halen Ile d’Oleron op tijd en voordat er te weinig water staat om het eiland  te kunnen aanlopen.

Splash…. als een tweede plons volgt zien we een enorme dolfijn tot boven de zeerailing uitspringen. 

Nog nooit gezien.

Voor we het goed en wel realiseren springt nummer twee omhoog en het is een gebruis van jewelst rond Pietertje 2.

Ik vlieg naar beneden voor de camera en  het lukt me nog net om de laatste landing vast te leggen.

Na 5 sprongen zijn ze weg 

Wat een mooie, gezonde en fantastische 2 meter lange dieren

En dat op maar op 8 meter water in de ondiepte bij Saint Martin. 

We hadden geen idee dat daar zulke grote dolfijnen konden zwemmen

Opgetogen koersen we naar de lange brug die la Rochelle met Ile de Ré verbindt. 

Spannend om eronder door te varen en omhoog te kijken naar de enorme peilers.

Om 16.30 uur meren we af aan de bezoekerssteiger in de haven van Saint-Denis.

Achterin, onder de kade. Warm hier.

Morgenochtend als er ongetwijfeld weer boten vertrekken kijken we uit naar een andere plek.

Op de kade is één bar waar je kunt eten en we de  WK-wedstrijd Engeland-Kroatië  kunnen zien.

Met 4 steeds somber kijkende Engelsen en verder alleen maar Fransen eten we een hapje en vinden dat Kroatië terecht wint.

De Fransen zijn er niet het blij mee en maken zich, terecht, zorgen over de finale.

Het was een dag met dolfijnen.

Alleen de laatste grote plons is vastgelegd.

Er is  net een prachtige plaats vrij gekomen aan het begin van het ponton, met uitzicht op de baai van Saint-Denis.

De havenmeester stemt in dat we verkassen en met z’n drieën verplaatsen we handmatig de boot. 

Prachtig fietsweer. 

We scoren twee prima fietsen en gaan op stap.

Via het strand naar het droogvallende haventje van Le Douet en daarna  langs de zoutpannen kruisen we het eiland binnendoor, richting Saint-Georges. 

Veel mooie witte reigers fourageren in het bremzoute water van de zoutpannen.

Zo mooi ! 

Zee, zoutpannen, prachtige stranden,  rotsen, wijngaarden, vlinders, vogels en weinig mensen. 

Als je je hier niet kunt ontspannen lukt het nergens.

Het kleine eethuisje in Saint George bestaat nog steeds en we komen bij van de warmte met een lekkere salade, veel water en een glas wijn.

Op Ile d’Oléron wordt een heerlijke witte wijn en ook een rosé geproduceert.

Loom terug op de fiets en blij met de turboknop, leveren we de fietsen in en reserveren ze gelijk  ook voor morgen.

’s Avonds,  als de ingang van de haven tot kniehoogte droogvalt,  zien we iemand met een  pikhaak in het water prikkend om de diepte te peilen, steeds rondjes lopen.

We maken ons zorgen, en zijn niet de enigen zo blijkt.

De mevrouw geeft niet aan dat er problemen zijn, maar we zijn blij dat ze tegen de tijd dat het donker wordt veilig de kant bereikt.

Misschien  een vorm van “wadlopen” ?

Het was een eiland dag.

Onze haveningang bij eb en laagwater spring, met 5 cm water onder de kiel

We halen vroeg de fietsen op en gaan voor de boodschappen naar het dorp. 

Volop bedrijvigheid  in  de vishal en de mevrouw met de heerlijke kaasjes is er ook nog.

De volle tassen worden geleegd in Pietertje 2 en tegen 10.30 uur vertrekken we , maar nu over de andere kant van het eiland.

De schipper vindt altijd alternatieve fietspaden en duikt zo nu en dan het struweel in, waar ik maar met moeite kan volgen. Veel keien en kuilen soms, dat wel.

Maar, wat is het hier prachtig, veel ruiger dan aan de andere kant van het eiland en er wordt volop gezwommen.

Via Le Hutte gaan we richting La Cotinière , wat verder is dan we dachten. 

Het blijkt een echt vissersdorp te zijn  en er liggen flinke vissersboten  in de haven. 

Die zie je niet veel hier, maar als je hoeveelheid verse vis en schaal- en schelpdieren ziet die aan land wordt gebracht kan het bijna niet anders.

De mosselen hier zijn lekker en we koersen weer richting haven, in de hoop dat de batterijen het tot het einde van de rit zullen volhouden.

Met praktisch lege batterijen én zadelpijn leveren we de fietsen in en hebben ruim 60 km achter de rug.

In de feesttent die vandaag bij de haven voor de Nationale Feestdag is opgebouwd begint een band te spelen.

Als we  in de kuip zitten te eten verzamelen honderden mensen zit rond de havenkom.

Het is gezellig druk en er wordt gedanst.

Om 23.00 gaan alle lichten uit en barst het vuurwerk los, zo’n 100 meter vanaf onze boot. 

Na afloop wordt er gejuicht en geklapt op de kade en  gaat iedereen, behalve de muziekliefhebbers, weer naar huis.

De band speelt tot 1.00 uur, waarna de rust neerdaalt.

Het was een dag met vuurwerk

Vuurwerk vanaf het havenhoofd vlakbij Pietertje 2

Nationale feestdag, maar gelukkig geen kermisachtige taferelen tot nu toe. We hebben geen plannen en zijn gewoon lui. Vandaag opent de groepstentoonstelling in Italië, waarvoor ik dit voorjaar ben uitgenodigd.

Het werk heb ik gelukkig nog voor onze vakantie kunnen opsturen en het is goed aangekomen.

Spannend om de foto’s straks te zien, zeker nu ik er zelf niet bij ben.

We zijn alle twee een beetje snotterig met keelpijn en doen het rustig aan.

Het was een kalme dag.

De prachtige stranden bij Le Hutte, waar volop wordt gezwommen

Het is hoog water en onze eerste terugreis dag.

Om 6.45 tanken we diesel en om 7.00 varen we weg, deze keer met de route tussen de eilanden Oleron en Ile de Ré door.

Mooi, weer, weinig wind, kalm water, dus motoren. 

Op een grote groep vissersboten na komen we bijna niemand tegen. 

Iedereen  wacht vol spanning thuis op de WK- finale vermoeden we.

Om 16.30 zijn we op Ile d’Yeu afgemeerd en melden ons bij havenmeester, 

Daarna op een holletje naar het centrum, waar de restaurants en cafés uitpuilen van de mensen, vanwege de wedstrijd Frankrijk-Kroatië die om 17.00 uur begint.

En alweer klinkt  Marseillaise !

Frankrijk speelt uiteindelijk veel beter dan Kroatië en de zenuwen bij de Fransen kalmeren heel langzaam.

In plaats van bitterballen  gaan er hier honderden salamiworsten op plankjes met mesjes over tafel en hangt er een overdadige geur van knoflook in het café.

Als de wedstrijd is afgelopen barst het feest los en toeteren ze ons bijna een gehoorbeschadiging.

Sommige jongeren plonsen vanaf de hoge kade in de haven van Saint-Denis en iedereen is super blij. 

We lopen naar Snack Martin waar de bediening voor de deur staat te juichen, maar …. we mogen naar binnen.

We eten ons eerste en waarschijnlijk ook ons laatste bordje Patagos dit seizoen en het is genieten.

We zijn op tijd terug op Pietertje2  en horen in de verte het feestgedruis op de kade nog lang doorgaan.

Het was een dag met een WK-finale.

Feest in de haven van Saint-Denis. Frankrijk is wereldkampioen

Om 11.00 uur vertrekken we richting het vaste land.

Naar Pornic, daar zijn we nog nooit geweest.

Hilco heeft even gebeld met de haven en we kunnen vanaf 16.30 uur binnenlopen.

Prachtig zeilweer en de hele route is bezeild, met aan het einde van de middag en stevige BF 5.

Gelukkig heb ik ruim voor de ingang de stootwillen en landvast al belegd, want direct om de hoek blijken de eerste boten al te liggen 

Het stroomt  hier als een gek en de havenmeester roept, als we het kunnen managen, dat we aan de eerste buitensteiger mogen afmeren.

Zijn boot is rondom belegd met stootwillen, dus hij zal heel vaak vanwege de stroom de boten een duw in de goede richting moeten geven bij het afmeren.

Het lukt ons, maar het was niet eenvoudig. 

We liggen praktisch op zee, maar de steiger is gelukkig lang genoeg.

We bestellen verse croissantjes voor morgenochtend  (dat kan hier) en wandelen naar het centrum van Pornic, via  een prachtig lang smal pad langs het water .

Het is een zeer rijke streek hier, met schitterende oude villa’s in de heuvels. 

Wat leuk om te ontdekken dat de binnenhaven voor de locals helemaal tot in het centrum van Pornic doorloopt.

We eten een heerlijke dorade met een saus van spirulina, die van een lokale algensoort wordt gemaakt.

Op de terugweg ontdekken we  dat er zelfs spirulina ijs is, maar we bestellen toch maar iets anders. 

In de schemering, onder een mooi maansikkeltje wandelen we terug, langs een paar hele bijzondere huizen.

Daar zou je zo willen aanbellen om te vragen of je binnen mag kijken.

Het was een fijne zeildag.

Pornic

Warm, wat wolken, amper wind.

De zomer houdt maar niet op, zo lijkt het

Om 11.00 uur vertrekken we en besluiten  pas onderweg om de Golf van Morbihan aan te lopen.

De de haventjes onderweg kunnen we niet voor 19.00 uur naar binnen

Voor donderdagmiddag is er regen voorspeld en Vannes is een heerlijke stadje om te liggen.

Even na 10.00 uur gaan de trossen los en varen we naar buiten. 

De zeilen kunnen gelijk omhoog en we genieten het eerste stuk van de mooie kust met de statige huizen.

Rond 16.00 uur passeren we de kleine eilandjes Houat en Hoëdic en om 17.00 uur zien we Belle Ile in de verte liggen.

Na het passeren van Crouesty zijn we voor de monding van de Golf van Morbihan. 

Met opkomend water en stroom mee, zoals het moet.

Altijd spannend als je het kolkende water hier ziet en aan je schip voelt hoe gulzig de Golf je naar binnen slurpt.

Voor de zekerheid de motor bijgezet denderen we naar binnen.

Voor ons krabt een boot dwars op de stroom, raar gezicht !

Onderweg in de Golf zijn zo’n 6 plekken waar de stroom hele rare dingen doet en dat blijft indrukwekkend om te zien.

We klokken 13.4 knopen en Pietertje 2 gedraagt zich als een raceboot in plaats van een keurige zeilboot.

Als we in kalmer vaarwater komen weten we dat we bijna bij ons ankerbaaitje zijn gearriveerd. 

Om 19.00 uur zakt het anker bij het kleine eilandje Ile de Boëdig en na een dubbelcheck blijkt dat we muurvast liggen.

Lekker gekookt en buiten in de kuip gegeten.

Als het fris wordt zetten we de luiken erin, nemen een warme douche en vallen om in de kooi. Moe en voldaan.

Het was een dag met extreme stroomsnelheden.

De golf van Morbihan sleurt ons naar binnen.

Lekker uitgerust worden we waker, onder een stralende zon. 

We lichten het anker en zijn een uur  later om 11.15 in Vannes aan het ponton voor de Capitainerie afgemeerd.

De swingbrug stond net  open, dus we konden zonder oponthoud naar binnen varen.

Boodschappen gedaan in de markthal die om 13.00 uur sluit. 

Er is markt met bloemen en allerlei hebbedingen, van honing tot rare oorbellen. 

Wij komen met twee mooie zeetongen, een pasteitje, venkel, aubergine, courgette en paprika thuis. 

Daar moet ik nog eens een gedicht over maken.

Lekker aan boord gekookt, in de rust van Vannes.

Verder geen plannen voor de komende twee dagen,

Zeilen is absoluut niet alleen vakantie houden.

Het is reizen, soms lange dagen maken,  elkaar helpen, technische problemen oplossen,  je huishouden laten draaien, je voorraad op peil houden en altijd rekening houden met de zee, de wind  en de getijden en dat alles op 12.40 X 3.85 meter.

We kunnen het meestal heel goed samen vinden  en anders gaan we een blokje om aan de wal.

Het was een rustdag.

Voor anker in de Golf van Morbihan, bij het piepkleine eilandje Boëdig

Eindelijk een goede wifi connectie, die niet steeds wegvalt.

Mij hoor je niet mopperen als ik eindelijk,  zonder problemen,  het blog kan bijwerken..

Wat fris met wolkjes, 

Benieuwd of de voorspelde regen inderdaad komt, ga ik het weerbericht eerst maar eens checken.

Het lijkt allemaal mee te vallen, 60% kans dat het vannacht sprikkelt.

Ook Frankrijk kan wel wat regen gebruiken lezen we, maar de komende dagen schijnt de zon ook hier weer volop.

In de markthal zijn de  oesters nr. 3 maar  8 Euro per kilo, die gaan in de tas voor de lunch, met wat andere lekkere dingen.

Verder doen we niets dat het vermelden waard is.

Het was een dag zonder regen.

Leven als God in Frankrijk

Geen regen gehad, een wolkenloze lucht en heerlijk qua temperatuur.

Hilco spuit de boot schoon, ik kuis van binnen het een en ander en de was hangt om 10.00 uur te drogen aan de zeerailing.

Tijd voor andere zaken.

Wat ? ...nog geen idee.

Ik ben in ieder geval een heel bijzonder boek aan het lezen.

De branding,  geschreven door  Claudie Gallay.

Het verhaal speelt zich af in de kleine dorpjes rond Cap La Hague.

Het geeft een prachtig beeld van de tomeloze zee en de consequenties van het wonen in zo'n dorp, waar het leven niet anders kan dan aan de zee gehoorzamen. Een meedogenloze zee, die alleen maar neemt.

Ooit toen wij de kaap moesten ronden zaten we met BF 6,  wind tegen tij en op het verkeerde tijdstip er middenin en toen was het al heel angstaanjagend.

Mooi boek, over hoe mensen met de elementen omgaan en wat het met ze doet.

Rond 12.00 uur is het hoog water en komen de eerste boten binnen.

Het is even een chaos in het smalle kanaaltje van binnenvarende en vertrekkende boten maar, zoals bijna altijd hier in Frankrijk, regelt het zich vanzelf zonder al te veel geschreeuw of gemopper

Achter ons meert een motorboot af en onze kortstondige buren verkassen met hun zeilboot naar de motorboot; het blijken vrienden te zijn en ze willen bij elkaar liggen.

Zes man in totaal.

De schipper van de zeilboot is een geblokt kordaat mannetje met een verschoten roze pet, kan heel mooi zingen

én hij is absoluut de baas.

Ze zijn aan het steggelen wat ze gaan eten en wie de boodschappen gaat doen.

Na een uur komen er twee terug met allerlei lekkers en gaat blijkbaar de frituurpan aan, althans zo ruikt  het.

De stoppen slaan door en de halve steiger zit zonder stroom.

De comedy capers, die overigens heel aardig zijn, vertrekken naar de wal om te lunchen.

Als ze terug zijn is er natuurlijk nog geen stroom en hebben ze het weer over wat ze gaan eten en wie wat moet doen.

Met z'n drieën zitten ze rond 19.30 een paar kilo haricot verts schoon te maken en iedereen die op de kade op hakken

rondloopt wordt gevraagd naar de kooktijd van de boontjes.

Grote hilariteit en ze hebben zelf het meeste plezier.

Aan mij, ondanks m'n platte schoenen, wordt het ook gevraagd en ik adviseer zo'n 5 minuten in kokend water.

De frituurpan durven ze niet meer te gebruiken, maar stokbrood is een goed alternatief.

Het is nu bijna 22.30 uur; er komt zowaar een soort baklucht uit de motorboot en de deuren zijn dicht.

Het ruikt verdacht veel naar gebakken ei en volgens mij is de helft van de boontjes bij het afgieten over boord verdwenen, althans daar werd iemand voor gewaarschuwd.

Volgens mij zitten ze eindelijk aan de maaltijd. Vermakelijk !

Het was een dag met een zingende buurman.

In Vannes.

Het regent als we wakker worden, jawel.

Het is flink grijs buiten dus Pietertje 2 spoelt lekker schoon.

Het ziet er naar uit dat het  weer op gaat klaren, maar het sprikkelt nog wat na als we in de loop van de ochtend de boodschappen doen en besluiten dat we nog even in Vannes zullen blijven.

Volop zomer en weinig wind is de voorspelling voor de komende week en ook Nederland komt in tropische temperaturen terecht.

We houden ons kalm en houden vakantie.

Als we s'avonds laat over de kantelen wandelen komt de maan op en vinden we om 22.00 uur een leuke pizzeria, met een piepklein terras hoog boven de tuinen van Vannes.

Wat een prachtig uitzicht over de tuinen en dan maken ze ook nog lekkere pizza's !

Voldaan lopen we terug en kijken nog even naar de openbare dansles op de kade.

Een flinke groep mensen heeft veel plezier en danst hartstochtelijk de salsa, tango en merengue onder de heldere maan van Vannes.

Het was een dag op de kantelen van de stad.

de prachtige tuinen van Vannes.

Stralend weer in Vannes.

Het was een warme dag.

Alweer een warme dag

Vandaag gaan we verder.

Rond 15.00 uur kunnen we weg en staat er voldoende water in de aanloop naar Vannes en boven de sill om te kunnen vertrekken.

Een leuk bericht uit New York van afgelopen week.

Mijn jazz-vrienden daar  brengen een nieuwe CD uit en willen graag weer een mijn werken als cover gebruiken.

Het is cover nr. 11 en ik vind het altijd een eer om hieraan mee te werken.

Het is een bijzondere groep jazz musici en componisten en we werken al weer een paar jaar samen op dit vlak.

Ik was verrast te horen dat zij vinden dat mijn werk veel heeft te maken met de abstractie van jazz muziek.

We hebben inmiddels geluncht aan boord, de was is droog en we zijn klaar voor het korte zeiltochtje van vandaag.

Onze buren van de Welsh Witch die gisteren aan ons zijn afgemeerd vertrekken ook, dus we hoeven ze niet lastig te vallen.

Ik heb een leuk gesprek met mevrouw, die en passant meldt dat zij volgende jaar 80 hoopt te worden en haar man 78 is. 

Sinds drie jaar hebben ze hun boot niet meer in Engeland liggen, maar hier op de rivier.

Ze zijn er meestal in  juni en juli, gaan augustus terug  naar huis en komen  in september nog een paar weken voor de boot naar de winterplek gaat.

Ze zijn inmiddels wat trager meldt mevrouw, maar genieten nog steeds enorm van het rustige bootleven hier,  het heerlijke eten en de zon.

Meneer knikt instemmend met zijn hoofd vol witte krullen en zijn prachtige krullende witte baard.

We nemen hartelijk afscheid  en mevrouw roept lachend bij het wegvaren “ as you can see … it’ s not only age that matters”.

Rustig tuffen we achter de Welsh WItch aan, de swingbrug gaat open en om 15.15 uur zijn we over de sill .

Adembenemende mooie Golf van Morbihan, een grote binnenzee met de talloze eilandjes.

We krijgen er nooit genoeg van. 

Alleen de eilanden Ile aux Moines en  Ile d’Arz zijn open voor publiek.

De rest van de eilandjes is particulier bezit en er staan wonderschone villa’s en huizen op. 

Vannes is de enige plaats in de Golf met een Marina.

We zijn bijna 2 uur onderweg voordat we de monding van de Golf hebben bereikt.

Veel minder stroom mee en veel kalmer water dan op de heenweg.

We kunnen een uurtje heerlijk zeilen totdat de wind weer wegvalt.

Even na 18.30 uur lopen we de baai van La Trinité sur Mer aan, die aan beide kante grote ondieptes heeft, maar gelukkig goed is beboeid.

Op de ondieptes zijn veel visnetten gezet, iets dat we hier nog  niet hebben gezien.

Er zijn splinternieuwe steigers aan de buitenkant van de Marina waar we kunnen afmeren.

Het uitzicht op de baai en het licht zijn ongelofelijk mooi en na een wandeling besluiten we aan boord te eten.

Het moet gezegd, het was geen lekkere maaltijd  en uit de ijzeren voorraad.

Niet mijn schuld maar ik kan daar niet zo goed tegen 

Het was een  weemoedige dag.

De achterkant van een CD cover van een concert in New-York in 2016

Zoals altijd als we op tijd weg moeten, hoeven we geen wekker te zetten.

De zon is nog niet op als we om 7.15 uur wegvaren. 

Het is stil op de oceaan en er staat amper wind.

De zonsopgang is indrukwekkend,  met prachtige wolkenpartijen.

Ondanks dat er amper wind is, staat er een behoorlijke swell.

Als we de eilanden Houat  en Hoedic aan bakboord zien liggen, moeten we aan onze bizarre ervaring  van 2015 denken. 

Gezien het feit dat we bij de eilandjes  zo vroeg diverse boten zien wegvaren,  vermoeden we dat ze vannacht veel last van de swell in de baaien hebben gehad.

Bij Ile de Croix passeren twee prachtige dolfijnen.

Ze zijn op doorreis en we zien ze tot in de verte hun prachtige golfbewegingen maken.

Rond 14.30 komen de ruige Glennans in beeld en om 16.15 uur zijn we afgemeerd in Concarneau. 

We doen voor een paar dagen boodschappen, omdat ik op de wat langere trajecten terug het liefst aan boord kook.

Vanavond laten we ons echter verwennen bij Restaurant Le Belem, dat een nieuw onderkomen aan de kade heeft gevonden.  

Ze koken nog steeds even lekker en we worden enorm verwend. Een aanrader !

Terug aan boord kunnen we onze ogen amper open houden; al die gezonde buitenlucht hakt er in.

Het was een dag met herinneringen aan Hoedic.

Zonsopgang bij vertrek La Trinité sur Mer

Om 6.45 uur varen we weg, zo’n 65 mijl voor de boeg. 

Beetje fris nog en een lekker windje.

Een half uur later staan de zeilen, wat toch echt het fijnste is.

Helaas duurt het maar een uurtje en moet de motor bij, willen we op tijd door de Raz de Seine zijn.

De zee  is  een beetje klotserig en in de verte, rond de Raz zien we telkens veel kleine dolfijnen springen die aan het fourageren zijn. 

Een enkele dolfijn komt soms in de buurt van Pietertje 2, maar ze zijn te hongerig om daar veel aandacht aan te besteden en ze duiken gelijk de diepte weer in.

Als de enorme rotspartijen rond Camaret in beeld komen  schiet het al aardig op. 

Prachtige baai hier; om 15.40 zijn we afgemeerd en zitten even later aan een koud biertje in de kuip.

De watermaker draait prachtige zoet water uit de zoute zee en ik zit het blog van de afgelopen drie dagen bij te werken.

Nu nog een paar foto’s erbij zoeken en hopen dat het internet  net lang genoeg werkt om alles te kunnen plaatsen.  

Vaak ligt ik eruit voor alles is gesaved en kan ik weer opnieuw beginnen

Straks lekker de aubergine, courgette en paprika grillen en een tournedos braden.  

Geen gedoe en lekker relaxed; gezien de temperatuur kunnen we vast heel lang buiten zitten vanavond.

Als het eten op tafel staat komt een zeilboot aanvaren en mevrouw roept of ze aan ons mogen afmeren.

Uiteraard.

Geen landvasten klaar en stootwillen aan de verkeerde kant.

Ik krijg een bos touw toegeworpen en hoor mevrouw hartgrondig merde mompelen.

Als ik de kluwen heb ontward en aan onze kikker vast maak, blijken zij het uiteinde niet aan hun boot te hebben belegd.

Ik hoor mezelf ook merde mompelen, want we zijn weer even ver als voorheen

Hilco vergaat het niet veel beter, maar enfin, na veel vijven en zessen ligt het bootje er prima bij en kunnen wij verder met onze inmiddels afgekoelde tournedos.

Het was een dag met een bos touw

De mooie Madonna in het kerkje vlakbij de haven.

Op zijn Hollands gezegd,  het is bloedheet ’s morgens om 8.00 uur.

Alhoewel de stroom nog niet helemaal mee loopt wagen we het erop en koersen, na getankt te hebben,  even na 9.30 richting Chenal du Four.

Er staat zo weinig wind dat we geen problemen verwachten en waarschijnlijk door het Chenal zullen dobberen in plaats van te zeilen.

Om 11.00 uur zijn we bij de ingang en het ziet er vredig uit.

Geen draaikolken en geen hoge klotsgolven, heerlijk.

Ineens horen we gespetter en blijken we midden in een grote groep dolfijnen te zitten, volwassenen met jonkies.

Ze hebben blijkbaar geen honger en komen om de boot spelen. 

Wat een feest ! 

Soms liggen er twee tegelijk tegen de boeg en loeren omhoog. 

Een klein jonkie blijft spelen en buitelen en loert dan met z’n ene oog en dan met het andere naar me omhoog, totdat z’n moeder hem weer weghaalt van de boeg.  Sommige grote dolfijnen maken echt enorm hoge sprongen, die je eigenlijk alleen bij toeval op foto of film kunt vastleggen.

Het duurt een klein half uur en we zijn zo goed als door het Chenal du Four heen, voordat de dolfijnen zijn verdwenen.

Zulk mooi weer, zulke prachtige dieren, zulk mooi water… onze dag kan niet meer stuk.

We vorderen goed en via het enorme rotsige Canal de l’Ile de Batz varen we met hoog water Roscoff aan.

Mooi, dat geïsoleerde Ile de Batz, waar een behoorlijke gemeenschap woont, die accepteert dat je hier met de getijden moet leven.

Om 17.45 zijn we afgemeerd en na een biertje ga ik met de maaltijd aan de slag en genieten we van de mooie avond.

Het was een dag met heel veel dolfijnen.

Gisteren zeilden we hier langs Ile de Batz en zo ziet het er uit bij laag water.

Lekker weer, wat meer wind en ook wolken aan de lucht.

Hilco heeft gisteren twee e-bikes gehuurd die de havenmeester al voor ons klaar heeft gezet.

We gaan eerst boodschappen doen, want naar Roscoff centrum is het ruim een half uur lopen en met volle tassen heen en weer is dat echt een klus.

Hilco’s ketting loopt er steeds af en met horten en stoten bereiken we het piepkleine kruidenierswinkeltje en de bakker.

Gezien de grootte van Roscoff moet er vast ergens een flinke supermarkt  zijn, maar wij hebben die nog niet ontdekt.

Boodschappen uitgeladen. de ketting wordt hersteld en opnieuw naar het centrum via de mooie kust.

Het prachtige kapelletje van Sainte Barbe ligt er nog even onaangetast bij als enkele jaren terug.

Fietsend lang zee komen er ineens enorme zwarte wolken  opzetten en blaast de wind het zand in onze ogen.

We racen terug naar Roscoff net voordat de bui losbarst en eten een salade in in een restaurant met uitzicht op de baai.

In de verte zien we de enorm lange brug, waar je uitsluitend met hoog water op het bootje naar Ile de Batz kunt opstappen.

De salade is perfect, maar er loopt een enorme stoorzender rond. 

Het is een kleine serveerster met een rood boos hoofd op ballerina’s.

Zolang ze op de stenen vloer loopt heb je nergens last van, maar een groot deel van het restaurant heeft een houten vloer en daar gaat ze weer… bonk, bonk, bonk, bonk.

Stress en kwaadheid in het geluid, je snapt niet dat iemand zoveel herrie kan maken.

Stampertje is een te aardige naam, olifantje misschien  zelfs ook nog. 

Het is meer een donderende onweersbui, waarvan je hoopt dat de bui zich ontlaadt en daarna over is.

Maar goed, met al die driegangen menuutjes hier bonkt ze nog wel even door.

Bonk, bonk bonk..... 10 stappen naar de uitgiftebalie van het eten en weer  10 stappen terug.

Bij een omtrekkende beweging als ze een collega of gast tegenkomt komen er wat stappen bij en dat alles in hoog tempo.

We zijn niet de enige gasten die het opvalt en we zien af van een toetje of kopje koffie.

We kijken nog een paar uur rond en leveren de fietsen weer in.

Het is inmiddels zwaar bewolkt en we vermoeden dat we niets van de maansverduistering zullen zien.

Wel jammer, na al die mooie heldere nachten van de laatste weken

Het was een dag met een kwaaie serveerster.

Het prachtige kapelletje van Sainte Barbe met uitzicht over de baai van Roscoff

De lucht is grijs;  er staat een fikse wind en de voorspellingen zijn BF 5-7,  ook voor morgen. 

10 mijl vanuit de kust staat  BF-7,  dus de golven hier zijn nu echt niet fijn.

Vanaf maandag wordt het rustiger en we besluiten het betere weer af te wachten.

Net voordat er een enorme regenbui losbarst zetten we cabrioletkap over de kuip en ligt Pietertje 2 er storm- en regenproof bij.

Gelukkig meer dan voldoende leesstof aan boord en soms heb ik even een goede wificonnectie, dus tijd voor het blog.

Oh ja,  geen bloedmaan gezien gisterenavond, het was pikdonker.

Toen ik om 2.00 uur  naar buiten keek was er even een deels bewolkte maan zichtbaar,  maar was de maansverduistering al voorbij.

Ik zie dat we inmiddels al 205289 bezoekers van ons blog hebben gehad.  

Wat leuk !!!

Inmiddels is het 19.30 uur,  waait het flink en duik ik zo dadelijk maar eens tussen de potten en pannen.  

Op de kade speelt iemand op een doedelzak, een instrument dat echt bij Bretagne hoort.

Het is even na 21.30 en we horen geschreeuw in de haven. 

De reddingsboot komt binnen varen met een kleine zeilboot langszij.

Blijkbaar geen motor meer en dat met deze wind... daar moet ik niet aan denken.

De bemanning is totaal van slag, maar wordt gelukkig geholpen met het afmeren in deze haven waar altijd enorm veel stroom staat.

Pfft.... die hebben vast veel last van extra adrenaline vannacht, maar gelukkig zijn ze nog net voor het donker binnen.

Het was een dag met de reddingsbrigade.

Terwijl de stormwolken samenpakken genieten wij van onze fietsdag in en rond Roscoff.

Vannacht heeft het flink gestormd en het is nu baggerweer. 

Er staat een dikke BF 5 en het regent.

We slapen uit, ontbijten, lezen, luieren en verder eigenlijk niets.

Als we zouden willen uitwaaien lukt dat zeker en hopelijk wordt het in de loop van de middag droog.

Morgen is het ergste voorbij volgens de gribfiles en de andere weerberichten en kunnen we verder.

Het wordt maar niet droog en de wind gaat ook in de loop van de dag nog steeds niet ligen.

Nog even en we hebben doorligplekken en ogen op steeltjes, maar uitrusten doen we !

Het was een hele natte dag

Laag water bij de lange loopbrug voor het pontje naar Ile de Batz, dat uitsluitend bij hoog water vertrekt

Droog !!

Zon en wolkenvelden wisselen af, maar de stortregens zijn over.

Gisteren ontdekten we dat er een gratis bus naar het centrum en ver daarbuiten rijdt, die ook bij een grote supermakrt stopt.

Daar maken we gebruik van om voor een paar dagen boodschappen te doen, want de versvooraad is praktisch op.

De navette stop twee keer per half uur bij de haven en zet je voor de supermarkt af, wat moet je nog meer.

Het blijkt een prima supermarkt te zijn en we komen met twee volle tassen terug.

De wind blaas nog aardig, maar toch wagen we het erop en vertrekken om 12.30 op alleen het grootzeil.

Op zee valt het mee. Alleen staan er nog flinke  golven als restant van de harde wind.

Het is prima weer en de eerste 4 uur is het heerlijk zeilen, ook  niet koud.

We vorderen goed totdat de wind deels wegvalt, dus motor aan.

Als we de rivier opvaren naar het stadje trekt de wind ineens weer aan. 

We hopen dat het aan het eind meevalt, want de stroom hier is fiks en we hebben al vaak rare taferelen meegemaakt bij het afmeren.

We denderen met ruim 8 knopen door het water de pontons tegemoet.

Het gaat goed bij het afmeren en om 19.30 uur liggen we in een prima box.

Het is hier nog zo rustig en niets van de vakantie te merken.

Er zijn zeker nog twintig plekken vrij, ongekend.

Om 20.00 uur schuif ik een mals coqueletje in de oven; wat later de krieltjes erbij en maak een grote gemengde salade.

Als we een uur later in de kuip eten besluiten we morgen te blijven.

Zonde om gelijk weer te vertrekken, Treguier is een prachtig stadje aan een wonderschone rivier.

Het was een prima dag.

De ingang van de rivier naar Treguier.

Zonnig en lekker warm als we aan ons ontbijt zitten.

Vannacht zijn we ons rot geschrokken van een knal tegen de boot.

Aanvaring dachten we, maar in het pikkedonker was verder niets te zien of  te horen.

We vermoeden dat het een flinke tak is geweest die door de stroom tegen de boot is gesmeten, maar bij controle vanochtend kwamen we niets meer tegen.

In de verte op de rivier zie ik een Franse zeilboot aankomen, erg hard en vol met de stroom mee.

De havenmeester is in geen velden of wegen te zien en gerustgesteld zie ik de boot een ponton verder afslaan.

BONK,    geschreeuw, paniek en rennende mensen op de steigers.

Bonk, bonk.... hij ramt drie boten, raakt in paniek en geeft vol gas, stuitert vooruit en parkeert z'n boot half dwars tussen twee andere kleine boten die er liggen

Grote consternatie. 

De stroom is hier zo sterk dat je met je motor echt niets kunt beginnen en je  het eigenlijk in een keer goed moet doen.

Meestal is er hulp van medezeilers en de havenmeester bij het afmeren, omdat iedereen dit weet en er snel iets fout kan gaan

We gaan maar niet kijken hoeveel schade er is; ellendig genoeg zo.

We wandelen via het parkje omhoog naar de stad en kijken rond, scoren een dozijn oesters en lunchen met allerlei lekkers onder de bimini.

Vanavond is er een concert op het plein voor de grote kathedraal.

We zien wel...

Verder niets te melden, behalve dat de barometer met sprongen vooruit gaat.

Het was een dag met een aanvaring.

Onze paradijselijke ankerplek op de rivier naar Treguier

Het stroomt nog flink als we om 7.15 uur de trossen losgooien.

Treguier ligt te stralen in de mooie heldere ochtendzon en we genieten als we op de lange rivier  naar zee varen.

Na ruim één uur zijn we op zee, waar we onze  route tussen de enorme rotspartijen voert.

Indrukwekkend hier en de paar boeien die er staan moet je zeker volgen, maar ze zijn lastig te zien met de zon zo laag en fel op het water.

Het is maar een korte afstand en voor we het weten zitten we in de aanloop naar Paimpol.

Er staat voldoende water in deze altijd droogvallende rivier,, dus geen zorgen.

Tot onze verrassing staat de sluis van Paimpol  open en kunnen we zo naar binnen varen zonder dat er iets aan het waterniveau gedaan moet worden. Goeie planning van Hilco !!

We krijgen dezelfde box als vorig jaar tegenover de ingang van de sluis en om 10.40 uur zijn we afgemeerd.

Wat een prachtig stadje is dit toch.

Na de koffie kijken we op ons gemak rond en gedragen ons als echte toeristen.

Tussen de middag wat schelpdiertjes, 's avond een campari in het café en daarna  het algehele vakantiegevoel.

Het was toeristendag.

Net door het sluisje bij Paimpol.

Mooi weer, alweer..... en met dat briesje van zee is het echt heerlijk.

Na 11.00 uur vertrekken we naar onze volgende bestemming

Als we denken dat het sluisje bijna open gaat varen we uit de box, maar liggen uiteindelijk ruim een kwartier voor de ingang te dobberen voordat er wat gebeurt.

Er ligt een enorm werkschip in het piepkleine sluisje  en het kost tijd voordat die uiteindelijk weer in de haven is afgemeerd… maar daar gaan we !

Tegen 12.00 uur zijn we gesluisd en varen de mooie baai in.

Hilco heeft de route langs de kust uitgezet.

Het is kalm en helder weer,  dus dat moet kunnen met alle rotsen die we onderweg tegenkomen.

De kustlijn is hier prachtig, ruig, onaangetast en met veel kleine stranden, waar je soms iemand ziet.

Het rare is dat het hier een absolute klotszee is, ondanks 

dat er weinig wind staat.

Dat maakt het varen niet altijd prettig en is vermoeiend met al die korte golven.

Maar, het uitzicht maak alles goed !

De schipper doet zelfs een kort dutje, met de stuurautomaat aan.

Als we voor Saint Cast zijn,  bereid ik al klotsend de stootwillen en landvasten voor en varen we - met een kleine ferry op onze hielen, de marina binnen.

De havenmeester roept waar we mogen afmeren en dat doen we om 18.15.

Lekker relaxed aan boord gekookt gaan we een mooie, maar wat onrustige  avond tegemoet.

De verse croissantjes voor morgenochtend zijn bij de havenmeester besteld en het liggeld is betaald.

Het was een klotszeedag.

De schipper doet een dutje.

Het gaat een warme dag worden.

Om 12.00 uur is het hoog water, maar 2,5 uur daarvoor gaat de sluit naar de marina in de binnenstad van Saint Malo draaien.

We vertrekken om 9.45 uur, met alweer een klotsen aan lager wal met deze oosten wind.

11.15 draait de sluis en onze vriend de rastafari staat al met z’n werplijnen met het aapje gereed en roept vrolijk “ bonjour, alles koed ? “, voordat hij de lijnen aan dek mikt.

We weten nu hoe het hier werkt en liggen in no time goed aan de sluismuur als het water begint te stijgen.

Er ligt een enorm klassiek houten schip aan de kade en iemand staat boven in de ra te schilderen.  

Wat een klus !

We krijgen een mooie box toegewezen en gaan op zoek naar Chez Jean.  Het restaurantje bestaat nog.

Jean staat in de keuken en mevrouw bedient vaardig haar gasten.

De  lauwwarme sardientjes op een bladerdeegje met gecaramelliseerde uitjes en een balasamicostroopje zijn heerlijk, de lieu is wat minder.

Saint Malo is en blijft prachtig en tegen de tijd dat het licht het mooist is, is het eb.

Dat is boffen voor de foto’s.  

We wandelen om 20.00 uur naar het prachtige strand en het is genieten.

Op de kant staat een muzikant te spelen, goeie muziek die die zijn weg naar de zee vindt.

De zee komt en de zee gaat, we krijgen er geen genoeg van.

Het was een heerlijke bretonse dag.

Iedereen geniet, ook de meeuwen.

Zonnig met een wolkje.

Zo nu en dan komt er een mistbankje binnenrollen, maar dat is van korte duur.

Het zou best wel eens mistig op zee kunnen zijn, maar in Saint Malo hebben we er geen last van.

Op de Kanaalailanden hebben we het meegemaakt dat je van het ene moment in de zon direct in de dichte mist kunt zitten en de misthoorns bij de haveningang direkt waarschuwend beginnen te loeien.

We keutelen wat rond, lunchen lekker aan boord, halen een paar flessen wijn want de voorraad begint te slinken en verder niets bijzonders.

Het was een heerlijke  dag in Saint Malo

Het prachtige zwembad in zee bij eb

Na een ontbijtje met een  dejeunette (wat een leuk woord voor een klein stokbroodje) zijn we er klaar voor.

Om 11.10 gaat de sluis open en met ons maken diverse schepen zich klaar voor vertrek.

Het zondagschema blijkt van kracht te zijn, of de assistenten zitten in de kerk. 

Er staan geen sluisassistenten; chaos dus.

We  komen er achter dat je zelf  de kade op moet klauteren om  de landvasten om de grote bolders te beleggen.  

Het is niet erg hoog, maar aangezien er geen trappen zijn, wel erg  lastig.

Belachelijk dat er niemand is om straks, als het water is gezakt en de boten wegvaren,   te controleren of er geen lijnen blijven hangen aan alle uitsteeksels die er zijn.

Het water zakt uiteindelijk zeker zo’n 4 meter en  maar net op tijd laat ik me terugzakken op Pietertje 2 . 

Hilco moet nog snel een landvast verlengen, omdat de bolders ver uit elkaar staan en je aardig wat lijn nodig hebt.

Voor ons tobt iemand met een motor die het niet doet en wordt in allerijl een noodtankje diesel aangeslagen en verbonden om de motor weer aan de praat te krijgen. 

Veel transpiratie  om ons heen, ook van onze kant.

Net voor de sluis opent krijgt de schipper zijn motor weer aan de praat en ook onze landvasten kunnen we  zonder problemen naar beneden halen.

Pfft…. opgelucht varen we naar buiten onder een strakblauwe lucht.

Al met al heeft het sluizen bijna een uur geduurd.

Belachelijk en gevaarlijk dat ze hier dit risico nemen.

Verder gaat het prima en om 17.00 uur varen we Jersey voorbij. 

De getijden zijn ongunstig en we kunnen pas na 23.00 naar binnen.

We hebben besloten om buiten de marina van St.Peter Port te blijven liggen, als we om 20.00 uur afmeren aan een van de schepen aan de wachtpontons. 

Morgen willen we tanken en we kunnen dan ook eerder weg omdat we de sill niet over moeten.

Het ligt bomvol in de buitenhaven en op sommige plekken kan je bijna over de schepen van het ene naar het andere ponton oversteken.

Onze Franse buren zijn bijzonder. 

Twee verzorgers met 6 geestelijk gehandicapte  jong volwassenen.

4 zijn autistisch en 2 hebben een licht downsyndroom.

Ze staan allemaal in het gangboord te wachten.

Als ik mijn landvast aan een van hen aangeef om te beleggen kijkt hij me aarzelend aan, doet het goed en geeft de lijn keurig terug.

Ik bedankt hem en steek mijn duim op, waarna ik word beloond met een stralende lach op wangen waar net het dons doorkomt.

Hilco overkomt hetzelfde.

Ze zijn echt geweldig en alles gaat in hun tempo.

Ik kook lekker aan boord; eendenborst, worteltjes en salade. Kaasjes met vijgen toe.

Onze buren zitten ook gezellig met z’n allen te eten en hebben heel erg veel plezier.

Het was een dag met bijzondere buren. 

Een replica van een 17e eeuws Spaans galjoen in de haven van Saint Malo

Om 6 uur worden we wakker van verschillende misthoorns en is het potdicht van de mist om ons heen.

Mensen die gisteren vertelden dat ze vroeg zouden vertrekken blijven allemaal liggen,  terwijl de misthoorns naargeestig blazen, met om de 5 minuten een paar hele zware hoorngeluiden.

We draaien ons nog maar eens om en doen na een ontbijtje voor een paar dagen boodschappen bij M & S.

Om 8.00 uur klaart het wat op en om 9.00 uur is er redelijk goed zicht en zwijgen de misthoorns.

Langzaam maken de eerste schepen zich klaar voor vertrek. 

Onze buren gaan naar Jersey en vertrekken eerder dan wij. Hilco manoevreert Pietertje 2 keurig achteruit door een piepkleine  doorgang om ze vrij baan te bieden.

We worden uitgezwaaid en iedereen roept bon vent, bonjour, bon vacance.. hartverwarmend al die wuivende handen totdat ze bijna niet meer te zien zijn.

Terug naar het ponton meren we af aan het Noorse schip; die zijn op weg naar het zuiden, maar liggen met pech op een monteur te wachten die het probleem hopelijk kan oplossen.

Om 10.30 varen we naar het tankstation en om 11.00 uur zijn we uit de baai en op open water.

Er zijn vannacht twee enorme cruiseschepen net voor de haveningang voor anker gegaan, vandaar de zware misthoorns.

Ze zouden ineens in de dichte mist net voor je zeilbootje opdoemen, jakkes.

We hebben nog even wat stroom tegen, maar tegen de tijd dat we in de Race van Alderney zijn loopt die vol mee.

Het is prima te doen, ondanks dat de minimale wind pal tegen staat.

Er hangt rond Cap la Hague nog wel wat mist, maar we hebben voldoende zicht.

Met max. 11.5 knopen snelheid en een zoute klets op het voordek neemt de Race van Alderney afscheid.

Zo die hebben we ook weer gehad.

Om  16.30 uur zijn we afgemeerd in Cherbourg, waar het warm en windstil is.

Gegeten aan boord.

Het was een mistige dag.

De twee cruiseschepen die vannacht zijn afgemeerd voor de haveningang van St. Peter Port

Vandaag een lange tocht voor de boeg.

We steken de Seine Baai over naar Honfleur en dat is ruim 85 mijl.

We hopen rond 19.30 uur met hoog water binnen te kunnen lopen.

Het weer is in eerste instantie  wisselend bewolkt en benauwd; er staat weinig wind.

Uiteindelijk groeien de donkere wolken aan en zien we letterlijk de bui hangen.

Om 17.30 uur barst het los; hoosregens, onweer en 32 knopen wind.

Daar hadden we even niet op gerekend.

Hilco heeft gelukkig het grootzeil op tijd ingerold, wat met de wind pal achter een heel goed besluit blijkt te zijn.

Grote schuimkoppen op de golven, terwijl we vanochtend met  een spiegelgladde zee vertrokken. Niet fijn.

Tot ver op de rivier blijft het regenen, maar neemt de wind gelukkig wat af.

De chemische Industrie van Le Havre is aan het affakkelen en het stinkt op weg naar de sluis van Honfleur.

Gelukkig klaart het wat op en is het droog als ik de landvasten en stootwillen net  voor de sluis beleg.

Wat een timing van Hilco.

We hoeven niet gesluisd te worden; de sluis staat wijdopen en we kunnen zo naar binnen.

Het brugje naar de binnenhaven draait niet meer, maar we vinden een prima plek in de Avant Port aan een mooi stalen zeiljacht van een Nederlands echtpaar.

Het stroomt raar hier en we zijn blij met de hulp bij het afmeren.

Moe, maar voldaan dat we  het gehaald hebben lopen we het prachtige stadje binnen voor een lekkere maaltijd.

De oesters zijn heerlijk, het tongetje is supervers en aan een toetje komen we niet meer toe.

Het was een lange dag.

Denkend aan Saint Malo

Zonnig, lekker warm met zo nu en dan een wolkje.

We genieten van Honfleur en besluiten in de buitenhaven te blijven liggen. 

Minder toeristen die in je kuip kijken,  minder lawaai van alle eethuisjes rond de haven en geen muzakjes die voorbij komen.

Ook in Honfleur is het rustig in de havens.

We zijn hier wel eens geweest dat er rijen dik boten aan elkaar lagen afgemeerd.

President Macron vertelde blijkbaar niet voor niets dat het goed voor de economie zou zijn als Frankrijk het WK-voetbal zou winnen. Nu maar hopen dat dat ook uitkomt.

We liggen afgemeerd aan geweldig aardige buren. Guus en Anneke.

Ze zijn op weg naar de Canarische Eilanden

Helaas heeft Anneke een behoorlijk ernstig fietsongeluk gehad een week geleden. 

Gebroken sleutelbeen en ellepijp, hersenschudding en een fikse hematoom op haar hoofd.

Na twee dagen ziekenhuis is ze terug op de boot en aan het herstellen, door veel rust te nemen.

Ze denken hier toch wel een week of 4 te moeten blijven liggen.

Wat jammer.

Na een heerlijke lunch in de stad luieren we aan boord, eten ’s avonds een pasta in de kuip en drinken een lekker glas wijn an boord bij de buren.

Leuke verhalen en erg gezellig.

Het was een fijne dag.

de binnenhaven van Honfleur.

Grijze luchten als we opstaan en een half uur later regent het.

Gisterenavond kwam er een onbestuurbaar Engels zeiljacht binnen met een klein stukje voorzeil uit.

Een begeleidend jacht vraagt of ze aan ons mogen afmeren …. natuurlijk !

We staan klaar en het lukt prima; mevrouw staat stijf van de adrenaline, maar de schipper is bijzonder kalm en vaardig.

Ze zijn bang dat ze een deel van de schroef of de schroef verloren zijn; de motor doet het wel.

Niks aan, op zo’n snelstromende rivier, met veel boeien die je moet aanhouden en grote zeeschepen om je heen die niet kunnen uitwijken.

Op dit moment proberen ze met een onderwatercamera aan een pikhaak en een onderwaterzaklantaarn te bekijken wat de schade is. 

De schipper gaat met duikbril aan een touw overboord en komt met wat zwarte rotzooi, waarvan niet echt te traceren wat het is,  weer boven.

Er moet een professionele duiker bij komen.

We hopen dat er alleen iets in de schroef zit.

Dat is sneller oplosbaar dan een nieuwe schroef vinden in augustus, dé vakantiemaand in Frankrijk

Het regenen stopt pas na 17.00 uur en we gaan  nog even Honfleur in.

In de prachtige houten Sainte Catherine kerk speelt iemand op het orgel; wat een mooie sfeer in deze enorme, maar relatief eenvoudige kerk.

We eten een hapje in de stad en duiken vroeg de kooi in. Morgen hebben we een lange dag voor de boeg.

Onze buren vertellen dat de duiker niet is komen opdagen en beramen andere plannen voor morgen.

Het was een natte dag.

Deel van het interieur van de grootste houten kerk van Frankrijk, gebouwd ter ere van de middeleeuwse heilige Sainte Catherine van Alexandrië

We besluiten om met de eerste volledige geopende sluis om 9.10 naar buiten te gaan.

Dat scheelt weer tijd voor wat betreft het schutten.

De buren hebben besloten naar Le Havre te gaan; hun vrienden slepen hen tot na de sluis en daarna proberen ze zeilend Le Havre te bereiken, waar meer equipment is.

Er staat een vette BF 5 en het klotst enorm op dit deel van de relatief ondiepe Seine, waar met hoog water amper 10 meter water  staat.

Arme buren, die krijgen het nog zwaar; deels gesleept worden met deze golven, is absoluut niet fijn.

Voor hen is het anderhalf uur varen  voordat ze bij Le Havre de hoek om de baai in kunnen.

Het is vandaag echt ruig water, mede veroorzaakt door het slechte weer van gisteren bokt het flink na.

We zijn blij als we om 10.30 uur de Seine Baai invaren; met de wind achter loopt Pietertje 2 als een tierelier.

Verder is het prima weer en schieten we snel op... zeilend wel te verstaan. Wat een luxe !

Als we rond 15.00 uur 4 knopen stroom tegen hebben staat de motor inmiddels bij.

Helaas halen de pikzwarte wolken achter ons ons in en barst even na zes uur een enorme regen en onweersbui los, met pieken naar  35 knopen wind. Het houdt maar niet op.

Als het even lichter wordt naderen we DIeppe, maar bij de ingang stort het hemelwater met bakken naar beneden.

Je kunt amper iets zien en kletsnat meren we af aan het eind van een dwarssteiger.

Bij het beleggen worden we geholpen door een zeer vriendelijke Belg die de regen op blote voeten trotseert.  

Het is 19.45 uur als ik de oven aansteekt en ga koken.

De maaltijd smaakt heerlijk na deze onrustige en lange dag op het water.

Het was een dag met van alles wat en 75 mijl achter de boeg.

De zon schijnt en geen wolkje aan de lucht.

We ontdekken dat er vrienden uit Rotterdam in Dieppe liggen, maar die staan op punt van vertrek.

Na gedag te hebben gezegd zwaaien we ze uit. Jammer dat we elkaar gisterenavond zijn misgelopen.

Ons aanvankelijke plan om het weekend hier te blijven laten we varen.

Als we tot twee keer toe verkast en belegd zijn, vindt de havenmeester dat we de eerste keer in een te grote box liggen en de tweede keer naar een te kleine box zijn gegaan.

Beide boxen liggen in het bezoekersdeel en we hebben eerdere vakanties op beide plekken gelegen.

Er zijn zoveel plekken vrij, we begrijpen er niets van.

Misschien dat ze vanwege de voorspelde wind veel Fransen dit weekend verwachten, maar de lol is er af.

Toedeloe zegt Hilco, geeft gas en vaart naar buiten, de volgende bestemming tegemoet.

Vrijheid blijheid !

Na 10 minuten staan de zeilen en is het ineens een perfecte zeildag.

We vorderen goed en zijn om 15.30 uur in Boulogne afgemeerd.

Overigens is Boulogne een veel plezierigere stopplaats dan een paar jaar geleden;  het vismeel bedrijf is verdwenen en het stinkt het niet meer zo afschuwelijk.

Volop vrije boxen, alweer !

Het biertje in de kuip smaakt lekker en de baconburger met frietjes in de uitspanning op het plein voor de cathedraal is prima.

Naar bed naar bed zegt Duimelot, als we net na het donker onze ogen niet meer kunnen openhouden

Het was een Rotterdams weerzien.

Het weerbericht bij het Havenkantoor geeft BF 6-7 aan, maar de gribfiles gaan maar tot BF 6.

Wel staat er morgen een flinke wind en worden fikse buien voorspeld.

We wagen het erop; de wind staat achter en dat scheelt.

Vannacht is de piepjonge solozeiler die  tegenover ons in Dieppe lag afgemeerd. 

Als het tijd wordt om te vertrekken gooit ook hij zijn landvasten los en manoevreert heel knap tussen de boten door en  op stroom weg, zijn dinghy als stootwil gebruikend.

Om 9.45 uur varen we weg, wetend dat we nog even stroom tegen zullen hebben.

We proberen zover als mogelijk door te zeilen, zonder de nacht in te gaan.

Er staat toch nog ruim 20 knopen wind en een paar mijl buiten de uitgang zien we in de verte onze jonge solozeiler bijna platslaan en zijn gennaker overboord gaan.

Kijker erbij om te zien of hij nog aan boord is.

Gelukkig zien we hem stukje bij beetje de gennaker binnenhalen.

Wat een klus, zo'n lap zeil in je eentje met deze golven en wind aan dek zien te krijgen.

Als hij niemand oproept en z'n gewone voorzeil uitrolt zijn we gerust en vervolgen onze tocht.

Het is heerlijk zeilweer met een BF 5 op de kont.

Na Cap Gris Nez zetten we het grootzeil, gezekerd met een bulletalie en is het dikke pret.

Zonnig, lekker windje achter zonder al te grote oplopers en volop stroom mee.

Bij Calais is het rustig met de ferries en Hilco gaat dicht onder de kust varen, ook bij Duinkerken.

De zandbanken laten we liggen.

Bliep zegt de telefoon om 15.40 als we België binnenvaren.

Van Radio Oostende horen we de posities waar vanochtend een schip een explosief verloren is; er mag daar niet gevist of geankerd worden. Je zou maar net met een sleepnet in de weer zijn !

We passeren Nieuwpoort, nog steeds met stroom mee en besluiten voor Oostende.

Een fijne haven en heerlijk eten in de jachtclub.

Om 18.30 zijn we afgemeerd en hongerig.

Iberico ham, gaarnaalkroketjes, paling in't groen en rog met kappertjessaus, heerlijke wijn.  Een koningsmaal.

Moe en voldaan lopen we naar Pietertje 2; het grootste deel van de terugreis zit erop.

Zo dagen achter elkaar op een beweeglijk schip met de wind achter hakt er wel in, voelen we.

Nog even doorzetten.

Het was een dag met een koningsmaal

Pikzwarte buien barsten los boven de Belgische kust

Het heeft flink geregend vannacht.
Het is fris en nattig tijdens het ontbijt, maar om 9.00 uur klaart het wat op.

Vanmorgen vroeg toen het nog donker was, zag ik ineens de solozeiler ook afgemeerd liggen.

Die moet na 23.00 uur zijn binnengekomen en een heel tij stroom tegen hebben gehad.

Hij blijkt al vertrokken te zijn als wij even na 10.00 uur de haven uitvaren.

We zeilen net een uurtje als er een fikse regenbui losbarst en de lucht pikdonker kleurt.

Alleen op het voorzeil passeren we Zeebrugge en klaart het wat op.

Op de Westerschelde is het niet echt druk.

De sluis van Vlissingen draait om 15.00 uur en wie komt er binnenvaren.. de solozeiler.

We praten kort bij en het blijkt dat bij Boulogne de sluiting van de gennakerval brak, waardoor deze overboord ging.

Ondanks dat het allemaal niet mee zat wilde hij toch doorvaren, omdat zijn eten en water op was.

Vanavond gaat hij naar de wal in Middelburg voor een douche en eten en heeft het plan om direkt daarna door te varen naar IJmuiden, waar vandaan hij met een vriend nog een tocht op zee gaat maken.

Wat een energie !

Dikke pech als we, na gesluisd te zijn, horen dat de Keersluisbrug nog maar een keer draait en pas om 16.45 opent.

Dat is de laatste blauwe golf voor vandaag door het Kanaal van Walcheren en betekent anderhalf uur wachten.

Afmeren dus.

We hebben geluk dat er even later een beroepsschip onze kant opkomt; daar gaan de bruggen wél voor open en de wachtende jachten mee mogen met dit schip mee het kanaal door.

Dat scheelt toch mooi een half uur en Veere lonkt aan de einder.

De diverse bruggen sluiten zeker niet naadloos aan op de zgn. blauwe golf, maar uiteindelijk liggen we om 18.00 uur in de sluis bij Veere, achter de beroeps en met nog één ander jacht.

De rest is in Middelburg blijven hangen.

We hebben daar even om de hoek gekeken, maar vonden het te druk achter de brug.

Je ontwikkelt wel een bruggenallergie als je met de zgn blauwe golf mee moet....

Heerlijk, gas geven en de hoek om. Veere wacht.

Het is behoorlijk druk in de haven, maar we vinden een prima plek aan een motorboot.

Naar de wal voor een biertje bij Nicky en Juul en verse slibtong.

Gezellig en altijd goed !

We hebben leuk gezelschap aan tafel, zeilers met stoere verhalen.... er komt nooit een eind aan.

Heel veel plezier en het idee dat we veilig en gezond van zee zijn gekomen draagt erg bij aan de ontspanning.

Dat was vorig jaar heel anders, maar dat zijn we bijna vergeten.

Het was een dag door het Kanaal van Walcheren

Heerlijk.... Veere aan het einde met een biertje en sliptongetjes in het vooruitzicht.

Ik word wakker van een rooklucht.

Boven aan de kade is de versmarkt geinstalleerd en hangen de palingen inmiddels in de rookoven.

Prima om boodschappen te doen, want een supermarkt dichtbij is hier niet.

Prachtig nazomer fruit nu;  kruisbessen, bramen, pruimen, frambozen en ook nog kersen.

We kunnen een paar dagen vooruit, zeker met de verse paling en de kabeljauw aan boord.

Het is licht bewolkt met wat buitjes aan de lucht als we om 11.00 uur het Veerse Meer opvaren.

Even een stop bij Kortgene wegens een akkefietjes met de Webasto kachel, maar dat wordt prima opgelost.

Daar gaan we dan, verder op de Oosterschelde, richting thuishaven.

Heerlijk als we even na 17.00 uur door de sluis bij Bruinisse zijn en de geur van de Grevelingen ruiken.

Gewoon de motor aan, niet nadenken, onze thuisplek lonkt.

Om 18.45 uur meren we af, geholpen door Richard en Albert. 

Wat fijn, zo'n welkom !

Relaxed ga ik de keuken in en zitten we totdat het donker is in de kuip.

Het is een heerlijke avond en de Grevelingen is en blijft prachtig !

Het was thuiskomen dag

Geluk in eigen kuip in den Osse